“Suriye bombası” gündeme düşmeden önce yazdığım perşembe günkü yazımda, Başbakan Erdoğan’la Gül arasındaki farklara değinmiş, bunları altı maddede özetlemiş ve üç soru sormuştum:

1) Bir üslup ve kişilik farkının dışavurumu mu?

2) Siyaset ve demokrasi konusunda temel bir yaklaşım farkı mı?

3) Cumhurbaşkanlığı ve başbakanlık koltuklarının hangi yetkilerle, nasıl paylaşılacağı konusundaki rekabet mi?

***

Bu ikilinin bugüne kadarki ilişkilerine bakıldığında tek bir olay ve küçük bir pürüz dışında hiçbir anlaşmazlık yaşanmadığı görülüyor:

Bu olayı ve bu küçük pürüzü anımsayalım:

Cumhurbaşkanlığı seçim sürecinde, ilk başta, Erdoğan, Gül’ün adaylığı konusunda çekingen davranmıştır.

Ancak Gül, kararlı olarak ortaya çıktıktan ve partiden tam onay aldıktan sonra, desteklemeye başlamıştır.

Bir küçük pürüz ise şike davası diye bilinen davayla ilgili olarak yapılan yasal düzenleme sırasında yaşanmış, Gül, cezaları indiren yasayı Meclis’e geri yollamıştı.

Medyadaki haberlerde, Gülen Cemaati’ni ilgilendiren yorumlar çıkmış, ama sonradan bu olay da unutulmuştu.

Böyle bir iki olay ve pürüz dışında, Gül ile Erdoğan arasında ciddi bir yaklaşım farkından söz etme olanağı yoktur.

Sanıyorum, asıl sorun, Erdoğan’ın fiilen yürüttüğü güçlü tek adam yönetimini cumhurbaşkanlığına taşımak istemesinden ve bu konuda yaşanacak olan siyasal belirsizliklerden kaynaklanmaktadır:

Belki yol haritası belli olsa, Gül ile Erdoğan oturup kim hangi koltuğa, hangi yetkilerle oturacak diye konuşur ve anlaşırlar…

Ama ortada birçok belirsizlik var ve bu belirsizlikler, üzerinde tartışılacak ve anlaşmaya varılacak bir yol haritasının çizilmesini engelliyor:

Erdoğan’ın elinde, parlamenter rejimi, başkanlık rejimine doğru değiştirebilecek Meclis çoğunluğu yok…

Böyle bir değişiklik dayatması halinde, bir referandum gündeme gelecektir ve nasıl sonuçlanacağı kesin değildir.

Hiçbir değişiklik yapılamazsa, Erdoğan yine de cumhurbaşkanlığına gitmek ister mi; yoksa böyle bir durumda Gül’ün cumhurbaşkanlığına yeniden seçilmesine destek mi verir?

Ayrıca önümüzdeki yerel seçimlerdeki oy dağılımları nasıl olacaktır, AKP güç yitirirse, bütün bu hesaplar ve dengeler altüst olmaz mı?

Ve nihayet son kritik soru:

Ne pahasına olursa olsun, güçlü bir cumhurbaşkanı olarak Çankaya’ya çıkma yolunda atacağı adımlar Erdoğan’ın seçilme şansını azaltırsa, sonu belirsiz bir seçim karışısında nasıl bir strateji izleyebilir?

***

Sonuç olarak Erdoğan’ın son derece güçlü tek adam liderliğinin bile düzenlemeye gücünün yetmediği belirsizliklerle karşı karşıyayız…

Kanımca, önceden büyük gürültü koparılan “2023 Vizyonu” da, bu belirsizlikler yüzünden Erdoğan’ın kongre konuşmasının kapsamı dışında tutulmuştur…

Ve yine bu belirsizlikler yüzünden Gül, daha şimdiden “havlu atmış” görünmek istememektedir.

Ayrıca bu konuda son bir söz, içinde AKP taraftarlarının da olduğu genel kamuoyunun, Erdoğan’ın çatışmacı ve gerginlik yaratıcı üslubu ve baskıcı politikaları yerine, Gül’ün sakin, uzlaşmacı ve daha demokratik olan yaklaşımını tercih ettiği biçiminde söylenebilir.

***

Bütün yukarıda saydığım belirsizliklerin üzerine şimdi bir de “Suriye bombası” düşmüştür gündeme!

Üstelik de halk, AKP seçmeninin de büyük bir çoğunlukla katıldığı bir biçimde, iktidarın ABD’nin bile önüne geçen aktif Suriye politikasını onaylamamaktadır.

Bu durumda, dışişleri bakanlığı da yapmış olan Gül sessiz mi kalacaktır?

Meclis açış konuşmasında vurguladığı “daha dikkatli bir dış politika” uyarısını yineleyecek midir?

Erdoğan’ın son durum karşısındaki tavrı ne olacaktır?

Sorular, sorunlar, belirsizlikler çok, cumhurbaşkanlığı seçimine de daha çok zaman var…

Sonucu yaşayarak ve bu sürece katılarak göreceğiz!

\n\n