\n\n\n

Dağların yamacında, mavi deniz gökle buluşurken, bir kuş olsam, bir bulut, bir sevda...

Düşler kursam!

Çocuklara masallar anlatsam, yaşama ve mutluluğa dair.

Silahlar bir sussa, aydınlık sarsa her yanımızı.

O mavi deniz, gök, dağların doruğunda olanlar konuşsa!

Siyasetçiler akan kan üzerinden siyaset yapmasa, “kana kan intikam” duyguları yükselmese, sabah sabah kapılar çalınmasa, “evladınız şehit düştü, ne mutlu size” demese kimse, ciğerinizi yakmasa...

Kıvılcımlara, bir kaynaşmaya dönmese hayat, düşmanlıklar bitse şafak sökmeden...

Gün ağarsa!

Pırıl pırıl bir güne gülümseyerek baksa insanlar.

Bir çocuk yüreğinin ağır ağır atışını dinlediğimiz günler gelse, yıldızlar şarkılar söylese bize.

Ah bir sevsek, sevilsek...

Eylül yağmurlarında ıslansak.

Hüzünlerimiz çoğalmasa, sevinçleri örtsek üstümüze bir çarşaf gibi.

Emeğin örgütlü gücünü yaratabilsek!

Nedense utanmıyoruz bu ölümlerden, akan kandan...

Terörün ne olduğunu bilmiyoruz, Türk’üyle, Kürt’üyle hep birlikte bir güç olup el ele tutuşup haykırmıyoruz:

“Terör bir insanlık suçudur!”

Yaşamın bir yerine düşmeli yolumuz...

Dönüp bakmalıyız geriye, o güzelim gülüşleri yakalamalıyız.

Aşkın heyecanını, sevginin yağmurunu düşünmeliyiz.

***

O delikanlıların, genç kızların, binlerce ananın, babanın acısının hesabını sormalıyız.

100 yaşına mum değil kandil diken o zorbadan...

12 Eylül’ü unutturdular masallar anlatarak...

Kahramanmaraş’ı, Sivas’ı, Balgat’ı, Bahçelievler’i, İzmir İnciraltı Öğrenci Yurtları katliamını...

Eskinin faşoları, eli kanlı katilleri “ulusalcı oldu”, daha düne dek Başbakan Erdoğan’ın peşinde dolaşıp yüz bulamadıkları için.

Üstelik köşe yazarı...

Ciğeri beş para etmez bir aşağılık, tüm rezilliğini, kepazeliğini “ben Atatürkçüyüm” diyerek örtmeye çalışırken, ona köşe verenler şöyle bir düşünsün, “Biz ne yapıyoruz, bu adam kim, yoksa bir istihbarat elemanı mı” diye, uzun uzun...

Böyle bir Türkiye’de yaşıyoruz dostlar...

Eski faşolarla birlikte hem solculuk hem de ulusalcılık yapanlara sözüm.

Onlar kendilerini bilirler!

Bu gerçekleri açığa çıkardıkça saldırırlar insana...

Gün gelir anlayıp başlarını duvara vururlar:

“Biz ne yaptık yahu, adam istihbarat elemanıymış!”

Günler, haftalar, aylar, yıllar geçip gidiyor...

Neredeyse 100 yaşına girecek olan Kenan Evren sözde yargılanıyor Tahsin Şahinkaya’yla...

Bu bir kandırmaca!

Savcı Doğan Öz’ü kim öldürttü?

Kontrgerilla...

Emir komuta zinciri...

Ya Abdi İpekçi’yi, Çetin Emeç’i, Uğur Mumcu’yu, Musa Anter’i?

Aynı zincirin halkalarında bulunanlar...

Hrant Dink’i de onlar öldürttü, Necip Hablemitoğlu’nu da...

***

Bir kuş olsam, bir bulut, bir sevda...

Dağların yamacında, gökle buluşan mavi bir deniz.

100 yaşındaki Berfo Ana ve Kenan Evren...

Berfo Ana oğlunu arıyor 32 yıldan beri...

Erdal Eren yaşasaydı kaç yaşında olacaktı, hiç düşündünüz mü?

Hiç düşündünüz mü Oktay Rifat’ın şu dizeleri neyi çağrıştırır onun adını hiç mi hiç duymayıp “Kim o?” deyip soranlara:

“Sayısız gitmiştiniz ne yazık

Evvel zaman içinde gibiydiniz

Uzandım yerden usulca aldım gökyüzünü

Siz atmıştınız”

Şiirin adı “Evvel Zaman İçinde”... Ben de şimdiki zamanın içindeyim...

Bir bulut olsam, bir kuş, bir sevda...

Beni biraz olsun anlıyor musunuz?

\n\n