Onlara sıra ne zaman gelecek diye merakla bekliyorduk, geldi. Başbakan televizyon ekranlarında ve basında güncel olaylar üzerine yorum yapan emekli askerleri de suçladı. İçinden geldikleri ocaklarına “ihanet” eden insanlarmış bunlar, öğrendik.

Sanırım Başbakan’ın suçlular listesinde ilk yer alan kişi bir çiftçiydi; 11 şubat 2006’daki Mersin gezisinde Başbakan’ın karşısına çıkmış, ona “Çiftçinin hali ne olacak? Anamız ağladı. Hangi yüzle geliyorsun buraya” diye bağırmış, aldığı yanıt, “Ananı da al git!” olmuştu.

Başbakan’ın listesi aradan geçen yıllar içinde giderek kabardı.

Partisinin Türk Telekom Arena’da yapılan son İstanbul il kongresinde hedefinde köşe yazarları vardı. 52 bin kişinin önünde onları “akbabalık” ve “köpeklikle” suçladı.

Şöyle diyordu: “Medyada da akbabalar var. Daha düne kadar üniformalılar yazdıklarınızdan dolayı azarlıyorlardı. Onların karşısında selam durup ‘şak’ yapıyordunuz... Sizi o tasmalarınızdan kurtardık. Şimdi ise boyunlarında uluslararası tasmaları taktılar.”

***

Başbakan o köşe yazarlarına öfkelenmekte kendince haklıydı; kim bilir kaç kez medya patronlarına seslenmiş, “Bunları kovun!” demişti. Medya patronları da başlarına olmadık işler gelir korkusuyla bir “tasfiye harekâtına” girişmişler, çok sayıda gazeteci-yazarı ya işten çıkarmışlar ya da bezdirerek “kendi istekleriyle” işten ayrılmalarını sağlamışlardı.

Sayıları hiç de az değildi.

Hürriyet’ten Emin Çölaşan, Pakize Suda, Cüneyt Ülsever, Tufan Türenç, Oktay Ekşi, Ferai Tınç, Zeynep Göğüş;

Milliyet’ten Atilla Akal, Zeynep Oral, Doğan Heper, Umur Talu, Nilgün Cerrahoğlu, Şahin Alpay, Yalım Eralp, Cem Dizdar, Nuray Mert, Osman Ulagay;

Radikal’den Mine Kırıkkanat, Türker Alkan, Haluk Şahin, Erdal Güven, Yıldırım Türker; Vatan’dan Necati Doğru, Deniz Uğur;

Sabah’tan Can Ataklı, Balçiçek Pamir, Aydın Ayaydın, Başak Dursun;

Habertürk’ten Nuran Yıldız, Ece Temelkuran;

Akşam’dan Oray Eğin, Güler Kömürcü;

NTV’den Banu Güven, Can Dündar, Ruşen Çakır;

Star’dan Mehmet Altan;

Star TV’den Uğur Dündar.

İlk anda aklıma gelen adlar bunlar; içlerinden bazıları başka basın-yayın kuruluşlarına geçtiler, bazıları boştalar, bazıları da mesleklerini bıraktılar.

Yargı da bu arada medyayı istenmeyen kalem ve ağızlardan arındırma işinde iktidara yardımcı oldu. Bir patrondan bağımsız olarak yazan ya da kendi kendisinin patronu olan Mustafa Balbay, Tuncay Özkan, Soner Yalçın gibi gazeteciler Ergenekon’dan tutuklanarak içeri alındılar. Fakat susturulamadılar.

***

Dedim ya Başbakan öfkelenmekte kendince haklı; susmayan susmuyor, susmak istemeyeni susturmak kolay değil. Birini susturuyorsun, yerine beşi, onu konuşmaya başlıyor.

Öğrenciler konuşuyor, atamaları yapılmayan öğretmenler konuşuyor, bilim insanları konuşuyor, işçiler, yazarlar, müzik insanları, tiyatrocular, çizerler, emekli askerler, Aleviler, iktidar karşıtı milletvekilleri konuşuyor.

Başbakan dilediği kadar hepimizi suçlu ilan etsin! Kimimize “hain”, kimimize “beleşçi”, “kimimize akbaba”, kimimize “tasmalı” deyip hakaret etsin! Topumuzu tutsak ettirecek gücü yok ya!

Eğer yazdıklarımız, konuştuklarımız Başbakan’ın gözünde bizi “suçlu” yapıyorsa bunda gocunacak bir yan görmüyoruz.

Öyleyse hep bir ağızdan: “Hepimiz suçluyuz!”

\n\n