Cumhuriyet Halk Partisi bugün olağan kurultayını topluyor.

Başkentten gelen haberler, sık sık olağanüstü kurultaylara da sahne olan CHP’nin bugünkü büyük kongresinde genel başkanlık için Sayın Kılıçdaroğlu’nun tek aday olacağı için, toplantının bu nedenle sakin geçeceğini bildiriyor.

1200 dolayındaki delegenin, parti tarihinde ender rastlanan bir olay için, yani rakipsiz lider belirlemek amacıyla başkentte bir araya gelmesi, 34’üncü olağan kurultaya kamuoyunun ilgisini azaltmayacak, AKP’nin bugün için tek alternatifi görülen ana muhalefet partisinin ilk genel seçimlerde iktidar partisi ile arasındaki basamakları kapatıp kapatmayacağı tartışma konusu olacaktır.

Kamuoyu yoklamalarının bugün seçim olsa varsayımıyla yaptıkları eğilim yoklamalarında AKP için yüzde 54’lük bir şans tanırken Cumhuriyet Halk Partisi’ni yüzde 27 ile 30’larda görmesi, Kılıçdaroğlu’nun oluşturacağı yeni yönetimin üyelerini ne kadar zorlu bir dönemin beklediğini göstermektedir.

Kılıçdaroğlu ve arkadaşları için bu dönem, adeta ateşten gömlek giymek gibidir.

CHP, tarihinde ilk kez 1973 milletvekili seçimlerinde merkez sağdaki Adalet Partisi’ni geride bırakarak tek başına iktidar olmayı başarmıştır.

O başarının nasıl gerçekleştiğini bugünkü yöneticilerin irdelemesi, işlerini olabildiğince kolaylaştırmaya yardımcı olur.

Önce CHP’ye genel sekreter seçilerek, kamuoyunda umut oluşturan Ecevit ve arkadaşları, klasik bir kitle partisini önce ortanın solunda; hemen ardından da demokratik solda bir partiye dönüştürmüştür. Bu dönüşüm elbette sözde kalmamış, CHP alın terini değerlendiren; dolayısıyla emeği en yüce değer olarak gören, ama işçiyle işveren arasında kavga yöntemini değil; barışı kollayan bir anlayış sergilemiştir.

Kooperatiflere destek, köy kent oluşumlarını üreticilere anlatarak köylerden büyük kentlere akımı yavaşlatmak o günkü CHP’nin başlıca amaçları olmuş, o nedenle de genç partililer dağlara taşlara “Umudumuz Ecevit” sloganlarını yazmıştır. Uzaktan da olsa algıladığım kadarıyla Kemal Kılıçdaroğlu da özel yaşamında sadeliği seçerek gerçek bir Halkçı görüntüsü vermektedir.

Kemal Bey’in en önemli hatası, yeni CHP diye bir imaj oluşturmaya çalışmak olmuştur.

Kökleri Müdafaai Hukuk’a dayanan CHP’yi, bu tarihi değeriyle yenilemek; tek partinin verdiği olumsuz görüntülerden arındırmak için Ecevit’in reddi mirası yeterlidir.

Önümüzdeki dönem, partiye taze kan getirecek emeğin, alın terinin değerini bilen sanayicilerin, kafa ve kol emekçilerinin genel merkezden başlayarak il ve ilçe örgütlerinde sorumluluk taşımalarını sağlamak gerekiyor.

Daha geçen yıl, bu yenileme aşısı için halen meclis grubunda adeta unutulmuş isimler olarak bulunan mesela Haluk Koç gibi isimleri yönetime almak kimi popülizm meraklısı parlamenterlerin hoşuna gitmeyebilir.

Ama iyi ve yetenekli bir kadroyu oluşturmada önemli bir ivme olur.

Bir başka isim, Ankara Barosu Başkanı Prof. Dr. Metin Feyzioğlu olacaktır. Geçen yıl bir söyleşisini dinlerken dedesi merhum Turhan Feyzioğlu’nu anımsadığım genç Feyzioğlu bana, CHP’de sorumluluk alırsa ilk seçimlerde, kendisini göreve getirmiş olanları hayal kırıklığına uğratmayacağı sözünü vermişti.

Dün, bu ‘söz’ünü anımsattım.

Partinin son aylarda başta “açılım politikası” olmak üzere kimi stratejilerini eleştirdiğini söyleyen Feyzioğlu, Genel Başkan Kılıçdaroğlu ile koşullu bir mutabakat sağladıklarını açıladı.

Parti meclisi üyesi olmaya “evet” diyeceğini; ancak MKYK’de görev alması için genel başkanın oluşturacağı listeyi görmesi gerektiğini anlattı.

Cumhuriyet Halk Partililerin ve CHP’ye umut bağlayanların, Metin Feyzioğlu’nu ilgiyle izlemelerini eski bir politikacı olarak önermek isterim.

Bugünkü kurultayın, tıpkı 1957’de “İlk Hedefler Beyannamesi”ni yayımlayan 17’nci Kurultay’da olduğu gibi “Demokrasi ve Özgürlükler Manifestosu” olarak adlandırılan bir sonuç bildirgesiyle sona erdirileceği söyleniyor.

O bildirge özellikle merakla beklenilecektir.

CHP yeni bir kurultay yaparken soldaki öteki parti DSP’de de büyük kongre toplanmasını sağlamak amacıyla yeterli sayıda delegenin imzaladığı bir çağrının işleme konulması bekleniyor.

Ancak kendisini ‘Değişmez Genel Başkan’ olmaya niyetli gösteren Masum Türker’in partinin rahmetli Ecevit’in liderliği döneminde hazırlanmış olan ve genel başkana sınırsız yetkiler tanıyan tüzüğüne sığınarak kongreden kaçma yöntemlerine başvuracağı da söylentiler arasında olduğu için imza sahiplerinin asliye hukuk mahkemesine başvuracakları anlaşılıyor.

Merhum Ecevit o tüzüğü oluştururken hırsı aklını aşmış yeteneksiz kimselerin kendisine halef olacağını düşünmemiş olmalıdır.

Ecevit’lerin bıraktığı para suyunu çekmiş. Çalışma adına kimi TV’lere advertorial yöntemiyle program yaparak zamanını dolduran bugünkü genel başkanı koltuğundan kaldıramazsa bir dönemin umut partisi olan DSP ne yazık ki partiler tarihinde bir dipnotu olacaktır.

İstanbul’un köprü sorunu!

Bir kentin iki yakasını bağlayan ve üzerinden geçen küçüklü büyüklü taşıtlardan yorulan köprülerin zamanla onarılma ihtiyacı kaçınılmaz bir olgudur.

Fatih Sultan Mehmet Köprüsü o ihtiyacın gereği olarak Karayolları sorumlularınca bakıma alınınca şeritlerin bir bölümü ulaşıma kapatıldı ve medyada trafik kargaşasını magazinleştirerek yansıtan haberler ilk plana çıktı.

Pazar günü gibi kent trafiğinin en yoğun olduğu bir günde ve üstelik akşam saatlerinde kentin Rumeli yakasından Anadolu yönüne geçerken hangi tür zorluklarla karşılaşacağımızın hesabı içindeydik.

Trafik muntazaman akıyordu. Başta İstanbul Trafik Denetleme Şubesi Müdürü Mesut Gezer olmak üzere özveriyle çalışan tüm görevlilerin sağladığı akış rahat bir nefes aldırmış olmalıydı.