Zaman zaman gündeme gelen “kurbağanın suyunu usul usul ısıtarak canlı haşlama” örneği, iktidarın her istediğini yapmak için başvurduğu yöntemlerden biri haline geldi.

Bu yöntem şöyle bir tanımı akla getiriyor:\n

Ilımlı radikalizm!\n

Ne demek hem ılımlı, hem radikal? İkisi bir arada olur mu?\n

Türkiye’de olur.\n

Yöntem şu:\n

İktidar önce, hedeflediği konuyla ilgili en radikal düşüncesini ilan ediyor. Kamuoyu böylesi çıkışlarla çok karşılaştığı halde çok şaşırıyor. Hani neredeyse ilk defa duymuş gibi... İktidar kendi yöntemleriyle bu tepkileri ölçüyor. Böylece hangi kesimlerin hâlâ diri kaldığı da ortaya çıkarılmış oluyor.\n

Bu, yöntemin ilk aşaması. Devamı şöyle geliyor:\n

İktidarın içinde yer almayan ama, tam destek veren uç kesimler tepkilere tepki veriyor. “Tabii ki bu değişiklik olacak. Geç bile kalındı. Halk ne istiyorsa o” sesleri birbirine karışıyor. Bu tartışmaları izleyen iktidar çekirdeği başta ilan ettiği radikal değişikliği bir süre sonra gerçekleştireceğini, gelen tepkilerin de dikkate alınacağını açıklıyor.\n

İşin devamı çatallaşıyor.\n

***\n

TBMM 24. döneminin ilk yasama yılında yukarıdaki örneğe benzer pek çok adım atıldı. Eğitim sisteminden yargıya kadar bunun çok sayıda örneği var.\n

Gelinen noktada, iktidarın bu tutumuna yönelik saptamalar yapmanın ifade ettiği fazla bir şey yok. Zaten gelişmeler kamuoyunun gözü önünde seyrediyor.\n

Bu durumda madalyonun öbür yüzüne bakmak gerekiyor. Yani, uygulamalara muhatap olan topluma.\n

Özellikle kadınların mayıs ayı boyunca sürekli yükselttikleri seslere, bu tür zamanlarda vurdumduymazlığı gelenek edinen iktidar kayıtsız kalamadı.\n

Eğitimle ilgili olarak da aileler, çocuklarının okulları ellerinden alınınca nasıl bir sürecin içinde olduklarını fark ettiler. Bir başka anlatımla, fark ettikleri gidişe tepki göstermenin zorunluluk haline geldiğini gördüler.\n

Eğitimin geleceğini, iktidarın radikal arayışlarıyla ailelerin bilinci arasındaki denge belirleyecek.\n

Aslında sadece eğitimin değil, içinden geçmekte olduğumuz toplumsal dönüşümün geleceği de aynı dengenin sonucu şekillenecek, zira iktidar şuna inanıyor:\n

“Artık önümde hiçbir engel kalmadı. Fren kullanmama gerek yok. Dikkat etmem gereken tek şey gaz ayarı ve vites yükseltme zamanları...”\n

Şunu da kabul etmek gerek:\n

İktidar bu ılımlı radikalizmi uygularken kendi zeminini genişletmeyi de ihmal etmiyor.\n

Zemin genişletme sadece iktidar gibi düşünenleri artırmaktan ibaret değil. İktidar partisi dışındaki yelpazeyi renksizleştirmek, pasifize etmek, yıldırmak, ikna etmek, iktidardan yana olmanın avantajlarını yaşatmak dahil olmak üzere her şey deneniyor, uygulanıyor.\n

Bu yöntemle merkez sağ çökertildi. İktidar partisinin eski kökenleri ya partiye katıldı ya da iktidar yelpazesinin dış desteği haline getirildi.\n

Şöyle ki, iktidar radikal bir adım atmaya hazırlandığında o kesim, “Bu yetmez, daha ötesi olmalı” diyor. Topluma, “beterin beteri var” hissi veriliyor.\n

İktidar milliyetçi ve sol tabandan da zemin kazanmanın yöntemlerini deniyor. Bu, başka bir yazı konusu.\n

***\n

Yukarıda anlatmaya çalıştığımız tabloya tepki gösteren, karşı çıkan, kaygı duyan kesimler iktidara yüklenmeden önce şunu söylüyor:\n

CHP ne yapıyor?\n

Daha bu sorunun yanıtını almadan soru devam ediyor:\n

CHP bunları engellemeyecekse siyasette, Meclis’te ne işi var?\n

Böylesi birbirini izleyen sorular televizyon tartışmalarında da gündeme geliyor. Bu soru sorulduktan sonra CHP’nin vereceği yanıtın önemi kalmıyor. Zira soruyu soran içine gizli yanıtı da koymuş oluyor.\n

CHP için bu sorulardan daha kötüsü şu:\n

Hiç soru sorulmaması!\n

O zaman halk CHP’den umudu kesmiş demektir.\n

Soru, içinde yanıtı içerirken aynı zamanda beklentiyi de barındırıyor.\n

CHP’nin gündeminde artık nasıl muhalefet yaptığını ve yapacağını anlatmak değil, nasıl iktidar olacağını anlatmak, toplumun CHP iktidarına inanmasını sağlamak olmalı.