TÜNELİN ucu göründü; hiç kuşkunuz olmasın, bu iktidar ilk genel seçimle gidicidir. Anamuhalefet çok başarılı olduğu için değil, Sayın Başbakan’la çevresi ölçüyü kaçırdıkları için. Mutlak iktidar sahibi olmanın başdöndürücülüğü, özellikle hizmet başarılarıyla kazanılmış olabilecek iktidar oylarının da canına okumuş gibidir.

Başka türlü söylemek gerekirse, şu iyi bilinmeli ki “Meclis’te yeterli oy desteğimiz var, muhalefet edebilecek yazılı, sözlü ve görüntülü medyayı çeşitli yollarla sindirip etkisizleştirdik” diyerek her şeyi fütursuzca yapabilir duruma gelmenin rahatlığı pek tekin bir rahatlık sayılmaz, insanı ister istemez feci yanlışlara sürükler.

Uyarıcı bir muhalefetin varlığı, aşırılıkları sınırlayıcı bir hukuk sisteminin işleyişi, yandaş medyanın yanıltıcı pohpohunu dengeleyen uyanık bir medyanın doğruculuğu, genellikle sanılanın aksine, iktidarların başarısını önleyen engeller değil, yöneticileri gerçek engellerin tuzağına düşmekten koruyan frenler sayılmalıydı. Ama, öyle olmadı ve bu yararlı frenlere karşı akıl almaz bir dışlama, suçlama ve hedef gösterme kampanyası yürütüldü.

Ölçüyü kaçırmış iktidarın karşısında bir de etkili ve umut verici anamuhalefet çalışması olsaydı, tünel sonundaki ışık çok daha önce görünürdü. Ama, olmadı. Çünkü, “Muhalefetin görevi iktidara muhalefet etmektir” diye özetlenen ve siyasal demokrasinin beşiği İngiltere’de oluştuğu söylenen ünlü kural hep kısır tutumlara sürükledi politikacılarımızı. “Gölge hükümeti” bile olmayan donatımsız bir muhalefet, sabah başbakanın nutkunu dinleyip öğle sonrası onun söylediklerine yemekten kalma söz kırıntılarıyla laf yetiştirmekten ibaret mi kalmalıydı? Öylesi, bir Karagöz-Hacıvat diyaloğu olarak eğlenceli bulunabilir ama, pek verimli sayılamaz. Anamuhalefet, küçük tartışmaların dokunduruşlarıyla değil, öngördüğü kendi iktidar dönemine ilişkin düşüncelerin program üretkenliğiyle ölçülebilmeli.

Türk demokrasi tarihinde bu açıdan başarılı sayılabilecek tek muhalefet, 1950-1960 iktidarına karşı yürütülüp sonrasının siyasal ve ekonomik politikalarını doğuran “İlk Hedefler” muhalefeti olmuştur.

Gelecek yazıyla o döneme kısaca yeniden bakmak, bugünün çıkmazlarından çıkışta yararlı olabilir belki.