Ali İsmail Korkmaz’ın katlinin 10. yılında anne Emel Korkmaz: 'Hala ilk günün acısını yaşıyorum, katillerin hepsi dışarıda'

Takvimler 2 Haziran 2013’ü gösteriyordu. Üniversite öğrencisi Ali İsmail Korkmaz, Eskişehir’de Gezi Parkı protestolarına katıldı ancak girdiği bir ara sokakta polisler ve siviller tarafından saldırıya uğradı. Aldığı ağır darp sonucu hastaneye kaldırılan Ali İsmail 38 gün komada kaldı, yaşama tutunmaya çalıştı ancak 10 Temmuz 2013 günü henüz 19 yaşında yaşamını yitirdi.

Ölümünün 10. yıldönümde Cumhuriyet TV’ye konuşan Ali İsmail Korkmaz’ın annesi Emel Korkmaz, 10 yıl içerisinde yaşananları anlattı.

“BANA ‘MAMA’ DEYİŞİNİ ÇOK ÖZLEDİM”

Anne Korkmaz, oğlunun ölümüne ilişkin sözlerine şöyle başladı:

“Canım yanıyor, 10 yıl oldu, hala ilk günün acısını yaşıyorum. Yavrum 19 yaşındaydı, bugün 29 yaşında olacaktı ama katiller buna müsade etmedi. Ali İsmai’in sesini kokusunu çok özlüyorum, bana ‘mama’ deyişini çok özledim. 6 Şubat’ta bir deprem yaşadık, acılarımız dinmiyor, gün geçtikçe özlemim çoğalıyor. 2 yeğeni vardı şu an 8 yeğeni oldu, belki onları çok güzel bir eğitime yönlendirecekti. Yeğenleri hep soruyor, Ali İsmail amcam/dayım keşke ölmeseydi diyorlar. ‘Nasıl öldü?’ diye soruyorlar cevaplayamıyorum.”

“KATİLLERİN CEZALANDIRILMAMASI CANIMI DAHA ÇOK YAKIYOR”

Sanık polis Hüseyin Engin'e basit yaralama suçundan 7 ay 15 gün hapis cezası veren mahkeme heyetine ve yargılama sürecine ilişkin konuşan Korkmaz, ”Hiçbir adil yargılama olmadı. Ali İsmail’in darp görüntülerini Türkiye değil dünya izledi. Buna rağmen çok basit cezalarla, 10 yıllık, ödül niteliğinde bir cezayla ve 15 Temmuz darbe girişiminden sonra denetimli serbestlikle hepsi dışarıdalar. Hepsi şu an dışarıda elini kolunu sallayarak geziyor ama benim oğlum 10 yıldır toprak altında. Katillerin cezalandırılmaması canımı daha çok yakıyor. Yargıtay'a, Anayasa Mahkemesi'ne gönderdik, onanıp geri gönderildi. Hiçbir cezai işlem yapılmadı. Şu an Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne başvurduk ama maalesef bu ülke adaletsiz bir ülke. Bu ülkenin adaletsiz olduğuna bir kez daha inandım” ifadelerini kullandı.

“BAŞKA ANNELER AĞLAMASIN”

Korkmaz hakimlere seslenerek, “Ben oğlumu kaybettiğim ilk günden beri hep şunu diyorum: Ben ne yaparsam yapayım evladım geri gelmeyecek ama başka anneler ağlamasın diye mücadele verdim. Sonuç ne olursa olsun oğlum geri gelmeyecek, bunu biliyorum ama en azından caydırıcı bir ceza olsun” dedi.

“SİVİL TOPLUM BİLİNCİ OLAN BİR ÇOCUKTU”

Oğlunun kişiliğini eğitim hayatında katıldığı faaliyetleri anlatan Ali İsmail'i şu sözlerle anlattı: 

“Ali İsmail hayatta kalsaydı onu Türkiye değil bütün dünya tanıyacaktı. Çünkü Ali İsmail toplum için bir şeyler yapmaya çalışan bir çocuktu. Küçücük yaşında, lise 2’deyken bile arkadaşlarını örgütleyip huzurevi ziyareti yaptı, kimsesizler yurduna gitti, köy okullarına kitap götürdü, engelli kardeşlerimize kapak topladı. Çocukları haftanın 5 günü bizim evimize toplayıp kitap okuttu, en iyi özet çıkarana hediyeler aldı. Sivil toplum bilinci olan çevreye duyarlı olan bir çocuktu. Hayatta kalsaydı çok güzel bir şekilde tanınacaktı ve ülkeye çok faydalı olacaktı. Zaten Ali İsmail’in İngilizce öğretmenliği okumasının amacı, mütercim tercüman olmaktı. Dünyayı gezip farklı kültürleri farklı insanları tanıyıp öyle bir hayat devam etmek istiyordu ama 19’unda kaldı benim oğlum, 19’una kadar yaşayabildi. Herkese saygısı olan bir çocuktu inanın Ali İsmail’i 10 yıldır kaybettiğimden beri beni kırdığı bir şeyi hatırlamıyorum, canım yanıyor.”