Portekiz tatlılarında tarihin lezzeti
Tatlılar bir toplumun kültürünü oluşturan en lezzetli bileşenlerdir. Nesilden nesle ulaşan özel tariflerin izini takip ederek o yörenin insanlarına dair sembolik ipuçları dahi elde edebiliriz.
Ayşenur Tanrıverdi / Portekiz (Lizbon)Malasada, Broas
Castelares, Bolo de Arroz gibi bir
tür aşinalığın aşırı bir lezzette
gizlendiği tatlılar Portekiz
gastronomisinde önemli bir yer
tutuyor. Bu yazıda bahsedeceğim,
aralarında en yaygın üne
sahip olan, Lizbon sokaklarını
yumuşak kokusuyla dolduran
Pastel de Nata’da Portekizlilerin
gösterişsiz ancak yoğun ve sıcak
imgesini görmek mümkün!
FARKLI TARİFLER
Aynı görünmelerine rağmen
farklı tariflere sahip bu iki
tatlıyı ayırt etmek gerekir.
Pastel de Belém (çoğul haliyle
Pasteis de Belém) Portekiz’in
Belém bölgesinde yapılır ve
kendi tarihine sahiptir. Bugün
Pastel de Nata olarak bildiğimiz
tatlı Belém dışında üretilenleri
kapsar ve aslında orijinal
Pastel de Belém’in çok gizli
tarifinden ilham alan girişimlerin
bir sonucudur. Her ısırıkta
kırılarak açılan katmanlı çıtır
bir hamur içindeki muhallebiyi
andıran kremasının yüzeyi hafif
kahverengileşince fırından tek
porsiyonlar halinde çıkarılan
minik yuvarlak turtalar isteğe
göre tarçınla servis edilir.
Güzeldir güzel olmasına ama onu
lezzetli kılan tadı değil, etkileyici
geçmişi...
BELÉM TATLISININ DOĞUŞU
Pastel de Belém’in kokuları,
16. yüzyılda inşa edilmiş
Manuelin mimarisinin
muhteşem bir örneği olan St.
Jerome Manastırı’na uzanır.
Belém bölgesindeki bu
büyüleyici manastırda yaşayan
Katolik rahibeler ve keşişler
1820’deki “Liberal Devrim”in
ardından manastırların
kapatılması üzerine işsiz kalma
tehlikesiyle karşı karşıya kaldı.
O dönemlerde din görevlileri
kıyafetlerinin sert ve düzgün
görünmesi için yumurta akı
kullanıyordu ve bu da geride
kullanılmak üzere bekleyen
bolca yumurta sarısı demekti!
Böylece keşişler geçimlerini
sağlamak için bu bol yumurtalı
tarifi geliştirdi ve manastırın
bitişiğindeki bölgede satmaya
başladı.
Yerlerinden ayrılmaya
zorlanan din görevlileri için
hayat giderek zorlaştı ve 1834’te
özel tarifi Portekizli bir tüccar
olan Domingos Rafael Alves’e
sattılar. Bu girişimci, keşişlerden
birini yanında çalışması için
alarak tatlıları ölçeklendirecek ve
bir marka yaratacaktı: Pastel de
Belém! Böylece 1837’de Rua de
Belém 84’teki Antiga Confeitaria
de Belém (Bugünkü adıyla
Pasteis de Belém) adlı tarihi
pastane açıldı. Minik içeriğinde
sonsuz bir potansiyel barındıran
tatlı için bugün hâlâ yılın her
mevsiminde uzun kuyruklar
oluşur. Tarihi pastanenin “gizli
oda”sında her gün yaklaşık
yirmi bin adet Pastel de Belém
üretiliyor.
Dünyada üç kişinin bildiği eski tarif patentli olarak kilit altında muhafaza ediliyor. Ancak orijinalini aratmayacak kadar güzel Pastel de Nata’ları Lizbon’un her yerinde bulabilirsiniz. İyi bir Pastel de Nata şöyle ayırt edilebilir; kreması çok tatlı olmamalı, dışındaki hamuru çıtır olmalı ve çok yağlı olmamalı, sıcaklığı ılık seviyede olmalı. Yanında kahve tercih edebileceğiniz gibi, Porto şarabıyla da nefis gidiyor! Pastel de Nata, 2011’de Portekiz’in gastronomi harikalarından biri olarak sınıflandırıldı. Bu basit tatlının altındaki tarihi aromayı keşfetmek, Portekiz’in sırlarla dolu geçmişine dahil olduğunuz hissini veriyor. José Saramago’nun da dediği gibi, onlar mutluluğun ve keyfin küçük ama önemli bir parçasıdır.
aysenurtanriverdi@gmail.com