Üç dans, üç kültür

Üç dans, üç koreografi ve üç farklı yaklaşımdan oluşan “Elektronika” İDOB’un dinamik işlerinden biri. Üç ayrı koreografın aynı kadroyu kullanarak, üç farklı disiplinle sahnelediği gösterinin ortak noktası varoluş. Üç eser de tema olarak insan ilişkileri, kalabalık ortamda yaşamaya dair, düzenin gerektirdiği kurallara ayak uydurmaya çalışması olarak belirlenen ortak paydalar. Danslar tema olarak, insanı, günlük yaşamımızda hissettiklerimizi konu alıyor.

Salon ağzına kadar dolu. Ekranda, üç ayrı dansın kısa bir açıklaması gösterildikten sonra, anonsla her dansın ardından dört dakika ara verileceği açıklaması yapılıyor. 

Ve “Heyecan” dans... Koreografisini Dong-Kyu Kim, müziğini ise Jiho Jang’ın üstlendiği “Heyecan”, biz seyircilerde ciddi bir heyecan yarattı! Diğer iki dansa göre oldukça uzun süren ve fazlasıyla tekrardan oluşan gösteriyi bakın koreografı Kim nasıl yorumlamış: “Türk ve Kore kültürünün benzerliği çok fazla. Kore’de olduğu gibi Türkiye’de de çok ciddi kurallar var. Bir toplumda aslında kurallar gerekli. Benim koreografim de bunları anlatıyor. Aslında hayatın kendisini anlatıyor da diyebiliriz.”

Koreografinin bir kısmı Güney Kore’de hazırlanan “Heyecan”ın müziği de çok tekrar eden ve yorucubir müzikti diyebiliriz. İlki bittikten sonra ne olduğunu anlamadan bir anda başlayan ikinci dans gösterisi balenin ağır bastığı “Hadi” benim en beğendiğim bölüm oldu. Evrim Akyay’ın koreografisini üstlendiği “Hadi”nin müziği Hasan Erginöz’e ait. Elektronik müzik ile bale figürlerini bu bölüme çok yakıştırdım. Yine bir dört dakika aradan sonra son dans “Mantra”. Koreograf İhsan Rüstem’in hazırladığı dansın müziği Seymour Milton’a ait.