‘Savaşıyorum korkmuyorum... Kardeş desteği istiyorum'

 

Yasemin Çakal sistematik şiddete maruz kaldığı eşini 2014 yılında öldürdü. Üç yılını cezaevinde geçirdi. Bakırköy 13 Ağır Ceza Mahkemesi Temmuz 2017’de Çakal hakkında, “Meşru savunmada mazur görülebilecek heyecan korku ve telaşla sınırı aşması sonucunda eylemi gerçekleştirdiği kabul edildiğinden, ceza verilmesine yer olmadığını” belirterek Çakal’ın tahliyesine karar verdi. Karşı tarafın ailesi karara itiraz etti. Yerel mahkemenin verdiği karar, bugün İstinaf Mahkemesi tarafından görülecek. Kadınlardan destek bekleyen Çakal, “Şimdi tekrar kız kardeşlerimin desteğine ihtiyacım var. Duruşma günü kız kardeşlerim olarak yanımda bana destek olursanız, kendimi daha iyi, daha güçlü ve güvende hissederim” diyor. Çakal ile duruşma öncesi yaşadığı zorlu günlerin öncesini ve sonrasını konuştuk...

Ruh halin nasıl?

Savaştan çıkmış gibiyim. Hâlâ savaşıyorum. Yorgunum ama huzurluyum. Artık korkmuyorum. Beni öldürmeye çalışan, psikojimi bozan, bana kötü davranan birileri artık hayatımda yok. Tabii ki asla bunlar yaşansın istemezdim. Bana bunları yaşatan insan adelet önünde hesap versin isterdim.

Evliliğinde yaşadıklarında ailenin sana sahip çıkmamasının büyük bir payı vardı ama karar duruşmasında kardeşin ve babanın gözyaşları sel olup aktı...

Ailem bana sahip çıksaydı, bunlar yaşanmazdı. O adam gidecek yerim yok diye bana işkence yapıyordu. Ben evden kaçıyordum. Abim beni bir malmışım gibi kendi eliyle götüp teslim ediyordu. Çok öfkeliyim.

Kardeş desteği istiyorum

Bir yıldır özgürsün... Neler yapıyorsun?

Kardeşim, oğlum ve ben birlikte yaşıyoruz. Kız kardeşim üniversitede okuyor. Şu an iyiyiz çok şükür. Geçinip gidiyoruz ama kaybolan yıllara gelirsek bu konu çok derin. Elimden geldikçe yaşanılanları ve geçen yılları hatırlamak istemiyorum. Hayata sıfırdan başladığımı varsayıyorum. Bu süreçte çok güzel kadınlar kazandım.

İstinaf Mahkemesi bugün yerel mahkemenin verdiği kararı değerlendirecek. Beraat kararı bekliyor musun?

Mahkemeyle ilgili en ufak bir fikrim yok. Heyecanlıyım ama endişe var. Zaten suçsuz yere ben üç yıl tutuklu kaldım. Yine aynısı olur mu bilmiyorum. Olay yaşandıktan sonra ilk çıkarıldığım mahkemede polisler, ‘Yaşananlar ortada. Hâkim seni serbest bırakacak’ demişlerdi. Ama hâkim serbest bırakmadı. Benimle konuşmadı bile... Yüzüme baksaydı belki daha farklı olurdu. Şimdi tekrardan kız kardeşlerimin desteğine ihtiyacım var. Duruşma günü kız kardeşlerim olarak yanımda bana destek olursanız, kendimi daha iyi, daha güçlü ve güvende hissederim.