Karmakarışık bir dükkân

Karşı rafta değişik İtalyan likörleri, hemen yanında deste deste tahta mandal, renkli bantlar, kumaştan ve kâğıttan, balonlar, karnaval maskeleri, piknik tabakları. Her şey yan yana, iç içe, alt alta, üst üste. Tam bir karmaşa, insan bir şey ararken yoruluyor. Buraya bir düzen vernek olanak dışı.

16 bin çeşit...

Dükkân sahibi Dieter Lanz. 62 yaşında. “Yanılmıyorsam burada yaklaşık 16 bin çeşit var!” diyor ve nazikçe gülümsüyor. Stuttgart’ın canlı bir mahallesi olan Feuerbach’ın ana caddesindeki dükkânı birkaç yıl önce keşfetmiştim. Geçenlerde dosya kağıdı almaya, Herr Lanz’la biraz çene çalmaya uğradım. Günlerden cumartesi, içerisi oldukça kalabalık. Raflar, dolaplar, çekmeceler, sandıklar, sepetler arasında yürümek mümkün değil. Herkes bir şeyler arıyor. Dışarda, kaldırımda da sayısız ıvır zıvır duruyor, dükkânın girişi dar. Aradığını bulamayan veya buraya ilk kez gelen Herr Lanz’a ne istediğini söylüyor. Bu karmaşanın içinde neyin nerede olduğunu tek bilen o. Hemen kasadan ayrılıp istenen şeyi eliyle koymuş gibi anında alıp getiriyor! Hep güleç yüzlü.

1983’te açmış bu dükkânı; ilk yıllarda yaşlı babası da ona destek olmuş. “Tanıtım yapmaya hiç gerek olmadı”, diye anlatıyor. Bu arada benim gibi sık sık uğrayan, başka semtlerden, hatta resmi dairelerden gelen müşterileri var. Tabii yakındaki iki okulun öğrencileri de “devamlılar” arasında! “Bu arada 1980’li, 1990’lı yıllarda gelen öğrencilerin çocuklarının da ayakları buraya alıştı,” diye devam ediyor Lanz.

Özgürlük...

Dükkânın konumu o kadar iyi ki! Az ötedeki küçük Kelter Meydanı’nda cumartesi günleri pazar kuruluyor. Oradan da gelen müşterileri var. “Pazara inmişken bana da uğruyorlar,” diyor. “Kimi eski tanış alışverişten sonra sadece çene çalmaya geliyor...” Söylediğine göre dükkâna gelenlerin dörte üçü devamlı müşteri. İçlerinde 30 yıldır gelenler var. Benim tanıdığım Herr Lanz eminim yaşamında hiç kızmamış, içi rahat biri. Böyle olmasa 16 bin çeşit malın ortasında hiç telaşlanmadan, bu kadar rahat bir yaşamı nasıl sürdürür, sabahın saat altı buçuğundan akşamın yirmi ikisine kadar “dünyasında” gerilimsiz nasıl yaşardı!

Son 25 yılda ne bir gün hasta olmuş, ne de bir gün tatile çıkmış! “Gelecek yıl sonunda kendimi emekliye ayıracağım!” diyor. “Bütün yıllarımı bir şirkette geçirseydim belki yaşamım da, kazancım da düzenli olurdu, fakat özgürlüğümü yitirirdim!” Susuyor. Dudaklarında yine bir gülümseme. Nazik ve çekingen. Herr Lanz’a veda edip pazara doğru yürüyorum. Buraya gelmişken biraz meyve almalı. Dün canım ayva tatlısı çekmişti..!
mail@ahmet-arpad.de