İnsan sevgisi köpeklerin genlerinde var
İnsana en yakın hayvandır köpek. Gülüşümüzden ruh halimizi, ses tonumuzdan ifadelerimizi anlıyor, biz esneyince o da esniyor. Hatta empati bile yapabiliyor. Ve övgü onlar içim mamadan daha önemli. Peki ama niçin? Köpeği evcilleştirme sürecinde böylesine sosyal ve insana bağlı yapan ne olmuştu?
cumhuriyet.com.trPrinceton Üniversitesi araştırmacısı Bridgett von Holdt, ilk önce 18 ev köpeği ve insana alıştırılmış 10 kurdun davranışlarını karşılaştırmış. Daha önceki araştırmalara benzer şekilde kurtların daha direşken ve daha iyi sorun çözücü oldukları görülürken, köpekler birkaç denemenin ardından yardım arar bir şekilde insana sokulmuşlar.
Ayrıca yabancı olsa bile insanların gözlerinin içine bakmışlar. En önemli fark burada diyor Oregon Üniversitesi’nden Monique Udell.
Köpekler insanlara bakıyor ve mümkün olduğu kadar onlara yakın olmak istiyorlar ki bu bağlılık, yetişkin bir köpekten beklenenden çok çocukların davranışlarını andırıyor.
Bu bilgi, araştırmacıları insanda görülen kalıtsal bir hastalığa götürmüş: Williams-Beuren Sendromu.
Aşırı bağlılık, aşırı sosyal davranışlar gibi belirtilerle kendini gösteren bu hastalık yedinci kromozomdaki genetik değişime bağlı olarak ortaya çıkıyor.
Aynı mutasyonun köpekte de bulunup bulunmadığını öğrenmek isteyen araştırmacılar köpek ve kurtlarda genetik analizler yaptı. Ve incelemeler, insanda Williams Beuren Sendromuna yol açan kalıtım bölgelerindeki değişimleri ortaya koydu.
Oysa bu transopozonlar kurtlar da tespit edilmemiş. Buna göre evcilleştirme sadece davranışlarını değil genlerini de değiştirmiş.
Atalarımız özellikle de insana kolay yaklaşan ve uysal olan köpekleri seçtikleri için bu mutasyonlar kalıtımda kalıcı olmuş, hatta çoğalmışlar da
Elbette ki araştırmacılar “sosyalleşme geni” bulmadılar, ama bu hayvanların kişiliklerini belirleyen ve yabani kurttan evcil köpeğe giden süreci tetikleyen önemli bir genetik bileşen olarak kabul edilmekte.
Kaynak: Herkese Bilim Teknoloji