Gri kepenkler sırayla renkleniyor

Bir panda çizip de hayatı değişen az insan vardır. Leo Lunatic için tam da öyle oldu. Artık simgesi olarak gördüğü pandası iki yıl önce İngiliz gazetesi The Guardian’a çıkarak ünlü olmuştu. Ardından da kendisi. 

Beşiktaş Çarşı’da bir köşede konuşmaya başlıyoruz. Oraya doğru yürürken çantasında sprey boyalar tıngırdıyor. Leo Lunatic, ya da gerçek adıyla İbrahim Kurtuluş, anlatmaya başlıyor. Doğma büyüme Suudi Arabistan Ciddeli, ailesi aslen Bingöllü. Aile, babasının işlerinden dolayı Cidde’ye gidiyor, 1998 yılında da geri dönüyorlar. 

Leo için her şey 1984 yapımı Beat Street’i izlemesiyle başlıyor. 11 yaşındayken, yani 1998’de izlediği filmde duymuş olmalı sprey boyanın kendine has sesini. Söylediğine göre resme yeteneği hep varmış. “Seviyordum resim yapmayı, neden spreyle yapmayayım ki diye başladım.” Mahalle aralarında başlıyor, oradan tren yolları. Bakırköy, Güngören, Ataköy’de grafitiler yapmaya başlıyor. Kendi deyimiyle yıllar içinde spotlara çıkıyorlar. Grafiticilerin jargonunda spot, şehirlerin meydanlarının görünen duvarlarına deniyor. 

Ne çiziyorsun diye sorunca tereddütsüz “Özgürlük” diyor. Grafitinin, sokak sanatının bir tür itiraz, itaatsizlik yanı var, hep öyle olagelmiş. Büyük şirketler için çalışmanın, bu işin doğasına aykırı olduğunu hiç düşünmüyor. “Çalıştığım markalar beni öyle çok yönlendirmiyor, tamamen özgür bırakıyorlar. O yüzden de bir sıkıntı olmuyor.” Peki ya çantasında belli ki her daim taşıdığı sprey boyalar? “Geceleri tabii ki sokaklardayım, duvarlara çizmeye devam ediyorum. Bundan vazgeçemem, bu benim için bir tutku” diyor. 

 

İYİ GRAFİTİCİYİM DEMEK İÇİN ON YILLAR LAZIM

Gecelerde çizdikleriyle markalara çizdikleri ne kadar farklı? Markalar için çalışırken biraz daha ticari düşündüğünü, biraz da kendisine sınır koyduğunu söylüyor.

Kendisini bir marka haline getiren pandaları çizmeye başlama sebebini “Zaten nesli tükenen bir hayvan ve ben tükenmesin istiyorum. Hatırlansın istiyorum. Kızgın bir panda olmasının sebebi ise insanların şehir yaşamı içindeki mutsuzluğuna bir gönderme” olarak tarif ediyor. Leo dendiğinde akla panda geldiğinin farkında. Artık biraz simgeleştiğini ve logosu olduğunu söylüyor. “Ticari olarak birisi istediği zaman her şeyi çizebiliyorum. Ama benim logom panda. Tatlı, kızgın panda.” Belirli bir tarz üzerinden gitmediğini, öyle olursa kendini sınırlayacağını biliyor. Grafitiyle başladığını ve kendini giderek geliştirdiğini söylüyor. Çocukluğundan beri hem İstanbul’daki sokak sanatçılarından hem de yurtdışından gelenlerden öğrendiğini ve ilham aldığını anlatıyor. Onların tekniklerini göre göre kendini geliştirse de “Ben hâlâ kendimi çok iyi bir grafitici olarak hissetmiyorum. Birkaç 10 yıl daha geçmesi lazım” diyor. 

İstanbul dışında İzmir, Muğla, Eskişehir ve Mardin’de Leo Lunatic’in çizdiklerini görmek mümkün. Hiç Cidde’ye dönüp orada bir şeyler yapmayı düşünür mü diye sorunca, “Hayır” diyor. “Daha çok Avrupa’ya gitmeyi düşünüyorum.”

Semtin dokusuna uygun çizimler

Leo Lunatic, Yapı Kredi’nin Cihangir, Kadıköy ve Beşiktaş şubelerinin kepenklerini çizmiş şu ana dek. Her biri bulunduğu semtin dokusuna, simgelerine uygun çizimler. Yapı Kredi gençlere yönelik markası Play’i bu yıl yeniden lanse ederken, en çok iyimserlik dikkatlerini çekiyor. Olur mu olur kampanyası da bu iyimserlik üzerine inşa ediliyor. “Yeter ki iste, hayal et, vazgeçme, olur mu olur” mesajı vermek istiyorlar. Daha sonra mesai saatleri dışında kapalı tutulan şube kepenklerini kullanma fikri geliyor akıllarına ve bulundukları semtleri güzelleştirmeyi hedefliyorlar. Ancak bunu yaparken reklamlarını ya da kampanya söylemleri yerine semtlerin doğasına uygun grafitilerle ilerlemeyi tercih ediyorlar. O anda da grafiti denince akıllarına ilk gelen isimle, Leo Lunatic’le kesişiyor yolları. Özellikle gençlerin çok olduğu ve insan trafiğinin yoğun olan semtlerinden başlıyorlar. Sırada Levent ve Taksim şubeleri var.