Freshtival'de alkışlar Leftfield'e

Pozitif’in bu yıl üçüncüsünü düzenlediği Freshtival için cumartesi günü Maçka Küçükçiftlik Park’taydık. Park genişletilmiş, sahne önündeki kısım hariç zemin çimenle kaplanmış ve ihtiyaca daha çok cevap verebilecek bir mekân elde edilmiş. Parkın büyümesi iyi elbette ama festivale katılım çok fazla olmayınca mekân boş göründü. +24 yasağının kalkmasından sonra, gençlerin daha duyarlı davranıp, geri aldıkları haklarını kutlamak için festivale akın edeceklerini hayal etmiştim ama olmadı. Oysa iyi haber, gençlerin hemen hepsinin yer aldığı Facebook, Twitter gibi sosyal medyada günlerdir çok konuşulmuştu.

Biletler, çeşitli indirimler sunan sitelerde “bir bilet alana bir tane bedava” şeklinde satılmış. Festivale giriş bu kadar ucuzlayınca etrafta önceliği müzik dinlemek olmayan, davranışlarıyla insanları rahatsız etmek olan çok sayıda insan vardı. Freshtival yeni bir festival; “Türkiye’nin en ‘taze’ müzik ve sanat festivali” sloganıyla oluşturulmaya çalışılan kimliği henüz tam oturmadı. Düzenleyenlere önerim, katılımı arttırmaya çalışırken, festival algısında sorun yaratabilecek bu tür uygulamalardan uzak durmaları...

Müzik sahnesinin ana konukları Can Bonomo, Crystal Fighters, Noisettes ve Leftfield’dı. İlk albümü “Meczup”la iyi bir çıkış yapan Can Bonomo, kısa zamanda çok sayıda hayran edinmesine karşın, erken saatlerde sahneye çıktığı için az sayıda insana hitap etti. Crystal Fighters, etnik müziği elektronika ile birleştiren İspanyol bir grup. Enerjik bir performans sundular ama müziklerinden etkilendiğimi söyleyemem. Çoğunluğun beklediği isim, “İngiltere’nin en iyi canlı performans grubu” denilen Noisettes’di. 60’ların soul müziğini oldukça hareketli bir soundla bugüne taşıyorlar. Bir zamanlar burlesk şovlarda sahneye çıkan Zimbabve asıllı vokalist Shingai Shoniwa, hem sesi hem de enerjik performansıyla beğeni topladı.

Ancak kanımca, festivalin en başarılı ismi, hip-hop, reggae esintili vokalleri ve müthiş video görselleriyle efsane elektronika ikilisi Leftfield oldu. İkilinin yarısı, yani Paul Daley, turneye katılamadığı için yoktu; grubu Neil Barnes temsil etti. Stephen Cheshire’ı vokallerde canlı dinlemekse ayrı bir keyifti. Leftfield’ı tanımayan 20’li yaşlardaki gençlerin, Noisettes’den sonra festivalden ayrılması ilginç bir durum olsa da; aslında “Leftfield” ifadesinin İngilizcede ana akımın dışındaki alanı işaret eden yan anlamıyla da uygundu.

Bir diğer çarpıcı nokta, daha çok son yıllarda parlayan “yeni” gruplara yer verilen Freshtival’ın yıldızının festivaldeki en eski grup oluşuydu. 1990’dan bu yana varlığını sürdüren Leftfield “Phat Planet”, “Afro Left”, “Release the Pressure”, “Inspection (Check One)” gibi unutulmaz parçalarını çalarken bir kez daha neden bu kadar büyük grup olduklarını anladım. Etnikle moderni elektronik altyapıda çok etkileyici bir şekilde buluşturdular, bugün bazılarına esin kaynağı olan müziği 20 yıl önce yaptılar ve hâlâ günümüzün en iyi elektronik dans grupları arasındalar. Alkışlar Leftfield’e!