Erkek şiddeti kurbanı Helin Palandöken’in babası: Başbakan’a da söyledim, her gün yasa çıkıyor, iki saatinizi alır

Erkek şiddetinin son kurbanı 17 yaşındaki Helin Palandöken’in ardında, gözü yaşlı babası ve 12 yaşındaki kız kardeşi Nehir kaldı. Acılı baba Nihat Palandöken, evinde taziyeleri kabul ediyor. Eli yüzünde, gözünden akan yaşlarla Helin’inin yasını tutuyor. Helin’in okul arkadaşları ise taziye evinin kapısının önünde bekliyorlar. Hepsinin yüzünde acının binbir rengi var. Arkadaşlarını kaybetmenin şokunu yaşıyorlar. Baba Palandöken, yaklaşık 5 yıl önce, eşini trafik kazasında kaybetmiş. Eşinin mezarının yanında, ‘ölürsem gömülürüm’ diyerek yer ayırtmış. “O mezara ben girecektim. Kızımı, Helin’imi oraya gömdüm. Tek hayalim kızımın üniversite diplomasını almasıydı. Ölüm raporu diploması oldu” diyor.

Göçün götürdükleri

Palandöken ailesi binlerce aile gibi, yoksulluk ve işsizlik nedeniyle yerlerini, yurtlarını geride bırakıp göç etmiş. 1987 yılında, “ekmek” uğruna Bingöl’den ayrılıp önce Adana’ya, 2001 yılında ise taşı toprağı altın şehir olarak bilinen İstanbul’a göç etmiş. Baba Palandöken göç etme nedenlerini şu iki cümleyle açıklıyor: “Memlekette bir tarlamız vardı. Hangi birimize yetecekti ki?” Palandöken ailesi göçün getirdiği tüm zorlukları yavaş yavaş atlatmışken Helin’in annesi Saadet Palandöken, çalıştığı fabrikadan eve dönüş yolunda trafik kazası geçiriyor. Nihat Palandöken, o günlerde yaşadıkları acının tarifinin imkânsız olduğunu ama anne acısı yaşayan Helin’in hep dik durduğunu anlatıyor: “Helin’im anneleri yok diye insanların onlara acımalarını istemezdi. Sürekli bana, ‘baba dik duracaksın’ derdi. ‘Annemiz yok ama babamız var’ derdi. Güçlüydü. Bizlerin de güçlü durmasını isterdi.” Palandöken, eşinin vefatının ardından, yemekleri Helin ve kendisinin yaptığını belirterek, “Ama ben Helin’ime kıyamıyordum. Okul varken dersleri aksasın istemiyordum. Yaz dönemlerinde yemek yapmasını daha uygun görüyordum. Beraber yemek yapıyor, ev işlerini hallediyorduk” diyor.

‘Yıkıldım’

Palandöken, deri fabrikasında asgari ücretle çalışan bir işçi. Aldığı maaşı yemez içmez, Helin’e okuma kitabı alırmış. Bilişim ve teknoloji eğitimi alan Helin, yatağına uzanıp kitap okumayı çok severmiş. Babasına, “İstanbul’da bir üniversite kazanacağım. Seni bırakıp gitmeyeceğim” diyormuş. Acılı baba, güçlükle sözlerine devam ediyor: “ ‘Kızım sen üniversiteyi kazanırsan kurban keseceğim’ diyordum. Tek hayalim kızımın üniversite diplomasını almasıydı. Ölüm raporu diploması oldu...” Başka Helin’ler olmasın diyen Nihat Palandöken, kızını şöyle anlatıyor: “Helin’im başarılı, akıllı, güler yüzlü biriydi. Onu herkes severdi. Bana çok düşkündü. Her şeyini benimle paylaşırdı. Bu olayı kızım benim başıma bir şey gelir diye söylemedi. Bana kıyamadı. Olayın olduğu gün sabah Helin’im beni öptü, sarıldı. O sabah Adana’ya annemin mezarına gittim. Bir gece kalıp dönecektim. Mezarlık ziyaretimi yaptıktan sonra gelen telefonla haberi aldım. Yıkıldım. ”

‘Helin’ler ölmesin’

Nihat Palandöken’in şu an tek isteği gerçek adalet. “Kadınları öldürüp, çocukları istismar edenlere öyle bir ceza verilmeli ki bir daha yapmaya cesaret edemesinler” diyor. “Adalet yerini bulmazsa Münevver Karabulut’un ailesi gibi sokak sokak gezip, adaleti arayacağını” söylüyor. Palandöken, Başbakan Binali Yıldırım ile aralarında geçen konuşmanın basında sansürlendiğini söyleyerek, “Başbakan’a kadın cinayetleriyle ilgili yasalar çıkarın. Bu sizin iki saatinizi alır. Her gün bir yasa çıkıyor kadınlarla ilgili yasa neden çıkmasın?’ dedim. Medya sadece Başbakan’ın konuşmalarını verdi. Benim taleplerime yer vermedi...” diyor.