Efes için imkansız yoktur!

Aradan yıllar geçti. Bira yasağı nedeniyle 'Babadan kalma Efes Pilsen, "Anadolu Efes" adını aldı. Takımın başında Ergin Ataman vardı, sahada Sertaç, Micic, Larkin, Dunston vardı ve bu kez Avrupa'nın en büyük kupası geldi Türkiye'ye..

Evet bu bir zaferdir. Bu doğru yatırım yapıp, doğru teknik kadronun arkasında duranların, Tuncay Özilhanların, Mustafa Yazıcıların, aramızdan ayrılan Çetin Çekilerin zaferidir.

Bu zaferde aslan payı Ergin Ataman'ın, Alper Yılmaz'ındır; oyuncularındır...

Ne diyelim, iyi ki varsın Efes..

İyi ki bizim yaşadığımız döneme denk geldin...

Maçın anlatımına gelemiyor insan, çünkü şu satırları yazarken akan gözyaşları, klavyeyi ıslatıyor.

Nasıl ıslatmasın ki!

Öyle hasret kalmıştık ki şu zaferlere...

Bu takım şu pandemi denen çağımızın vebasını da yendi..

Düşünsenize, geçen yıl fırtına gibi eserken, iptal edilen 4'lü final, ertelenen hayaller...

Derken takımın yarısından fazlasının Covid'le mücadelesi.

Sakatlıklar, Ergin Ataman'a federasyon dahil pek çok kesimden oynanan ayak oyunu...

Ama Efes yılmadı, Ergin Ataman hiç vazgeçmedi.

Kupayı aldı, aslında geçen yılın da kupası sayılır bu; bir anlamda çifte kupadı, bu yılki Euroleague!

Artık gelirsek maça; klasik final stresi vardı. İki takım da aşırı motiveydi. Barcelona'nın koçu Sarunas Jasikevicus sahaya sürdüğü 5'e, belli ki 'Larkin ve Micic'e top aldırmayın' demişti. Ama, "Ergin abisini" unutuyordu. Onun Sertaç Şanlı kozunu hiç hesaba katmamıştı ki, İspanyolların fırtına gibi başlamayı planladığı bu bölümde Türk temsilcisi, Türk oyuncusunun sayıları ile ayakta kaldı. Arada Tibor sahne alacak, ama şanssız sakatlığı nedeniyle hem de skor yükünü bulacağı maçta ıskartaya çıkacaktı. Ancak, Ataman oraya da kimi zaman Moerman, kimi zaman Simon çare oldu.

İkinci periyotta da bu soluk aldırmayan oyun anlayışı sürüyordu ki, Ergin Ataman, kimi zaman adam adama, kimi zaman alan savunmasını ön plana çıkaran, "Eurolegue sertliği" kozunu oynadı. İşte bu bölümde maç dengeye gelecek, dış alanda üçlük atamayan Larkin ve Micic çizgiye gidip neredeyse yüzde yüze yakın bir istatistikle oynayacaktı.

Üçüncü periyot, yani 2. yarı başladığında ise gerçek Efes'i izledik. Bir Larkin, bir Micic, arada Dunston, Sertaç ve diğerleri... Barca şaşırmıştı. Higgins ve Davies kozlarını oynadılar, ancak faul problemi sert savunma anlayışlarını kırıverdi. Fark açılacak, son periyota güvenle girecekti Efes.

Elbette o son 10 dakika çok zor geçti..

Hele o son 13.9 saniye yok mu?

Ömürden ömür gitti, ama kupa geldi.

Fenerbahçe'den sonra Anadolu Efes de Avrupa'nın en büyüğü oldu

Ergin Ataman, F4 şampiyonluğu ile seriyi tamamladı; Saporta, Eurocup, Eurochallange, Koraç derken Euroleage..

Ne diyelim, Efes için de, Ergin hoca için de imkansız yoktur; böyle duble zaferler ise biraz zaman alır.

İşte karşılaşmanın özeti: