Ayşe Kulin "İstanbul’da Boynu Bükük 1 Mayıs"ı yazdı

Bir gece öncesinden barikatlarla kaplanmış, şehir.
Metro, otobüs, vapur seferleri iptal. Yirmi bir bin polisin on bini ile tanklarla TOMA’lar Taksim Meydanı’nı ablukaya almış. Tek tük şaşkın turistin, güvercinlerin, basın mensupları ve sembolik kutlamayı yapmaya izin verilmişlerin dışında, meydanda göze çarpanlar sadece çevik kuvvet: Boynu bükük bir sembolik kutlama var, anıtın orada.
Mecidiyeköy aynı durumda.
Harbiye’ye doğru geçit yok! Gelenlerin önü kesiliyor. Ara sokaklarda çevik kuvvet, havada polis helikopterleri...
Beşiktaş’tan Akaretler’e, Dolmabahçe’ye, ta Ortaköy’den itibaren
geliş gidişler yasak! Tüm güzergâhlar kapalı. Orada toplanmış olanlara az sonra su ve gaz sıkılacak. Gün içinde iki yüzü aşkın kişi, sırf Taksim’e yürümek istediği için gözaltına alınacak. Bir şenliğe dönüşmesi gereken 1 Mayıs günü, bir utanç gününe dönüşecek! Fulya’da yürüyen bir adama, gaza getirilmiş bir vatandaş vatan haini diye bağırarak sopayla saldıracak.
1 Mayıs’ta kapalı bir esir şehir İstanbul! Bir bayram gününde, ablukaya alınmış bir şehir!
Tüm dünyada neşe içinde, bayram havasında kutlanırken 1 Mayıs, İstanbul’da gergin başladı ve neyseki, olaysız bitti.
Neden böyle oldu?
Bir kişi, tek bir kişi, halkının tümünü kucaklamakla, sevmekle, korumakla mükellef kişi, halkın, yani cumhurun başı, kendine oy vermeyen halkından korktuğu için mi?
Oysa demokrasilerde, halk değişik siyasi partilere oy verme hakkına sahip olduğu için demokrasidir, o rejimin adı.
Keşke güvendiği kişilerden biri cesaret edip, bunu cumhurun başına söyleyebilse! Biri de bana söyleyebilse, Yeni Türkiye’deki rejimin adı ne?