İspanya'da sendikalar çalışma saatlerini düşürmek için sahaya iniyor

İşçi sendikaları, maliyetlerin artmasından endişe duyan işverenlerin geri adım atması üzerine çalışma saatlerinin azaltılması konusunda hükümet ile iş dünyası arasında bir anlaşmaya varılmasını sağlamak amacıyla Perşembe günü İspanya genelinde protesto gösterilerine öncülük edecek. 

Başbakan Pedro Sanchez'in liderliğindeki İspanyol Sosyalist İşçi Partisi verimliliği artıracağı iddia edilen çalışma haftasını 40 saatten 37,5 saate düşürme planını kabul ettirmek için işletmeleri ikna etmeye çalışıyor. Avrupa Merkez Bankası eski Başkanı Mario Draghi, bu ay Avrupa Komisyonu için hazırlanan bir raporda, Avrupa Birliği'nin ekonomik rakipleri ABD ve Çin'e ayak uydurabilmesi için üye ülkeler arasındaki verimlilik farkını kapatması gerektiğini belirtti.

KÜÇÜK İŞLETMELERE TEŞVİK

Müzakerelere katılan bir kaynağa göre hükümet, işverenlerin desteğini kazanmak amacıyla aynı hizmet seviyesini korurken çalışma saatlerindeki azalmayı dengelemek üzere 10'dan az çalışanı olan küçük işletmelere işe alım primi teklif etmeyi planlıyor. Madrid, uzlaşma sağlanmadan bu indirimi onaylayabilir ve üst düzey bir hükümet kaynağı, bunun 2024 yılı sonundan önce gerçekleşeceğini ifade etti.

Teklif, çalışma haftasını yıllık bazda hesaplayarak, konaklama gibi vardiyaların uyarlanmasının zor olduğu sektörlerdeki çalışanların tatil şeklinde telafi edilebilecek saatler biriktirmesine olanak tanıyor. 

İSPANYOL ÇALIŞMA SAATLERİ

İspanyol çalışanlar çoğu Avrupalıdan daha fazla saat çalışıyor. Eurostat verilerine göre, 2023 yılında İspanya'da ortalama çalışma haftası 36,4 saatken, Avrupa Birliği ortalaması 36,1 saat. Çalışma Bakanı Yolanda Diaz İspanya'nın geleneksel olarak Avrupalı meslektaşlarının gerisinde kaldığı bu alanda çalışma saatlerinin azaltılmasının verimliliği artıracağını savunuyor. 

Ancak işletme sahipleri, önerinin çalışanların eskisi gibi aynı ücret karşılığında daha az saat çalışması anlamına geleceğinden endişe duyuyor. Diğer ülkelerdeki benzer önlemlerin etkisi ise belirsizliğini koruyor. Örneğin, Fransa 2000 yılında yüz binlerce istihdam yaratacağı beklentisiyle 35 saatlik çalışma haftasını uygulamaya koymuştu. Ancak veriler, bu uygulamanın işgücü maliyetlerinde artışa neden olduğunu, Fransız işçilerini göreceli olarak daha pahalı hale getirerek şirketleri daha az rekabetçi duruma soktuğunu gösteriyor.