Orta Asya’daki atalarımız demokrattı. Kadınlar örtünmezdi. Kadın ve erkek eşitti. Bugün, Başyüce ve kabilesinin “atalarımız” dediği insanlar Türkler değil, Emevi Araplarıdır. Bahçeli Devlet’in demokrasisiz, kültürsüz ve bilgisiz milliyetçiliği ise ırkçıdır, “hayali” irredantisttir. ,

***

“İbn Fazlan (Fadlan) Seyahatnâmesi” benim kült kitabımdır. 1983 yılında Paris’te Fransızcasını da (Voyage chez les Bulgars de la Volga, Ed. Papyrus) bulmuş, bütün dostlarıma satın aldırmıştım. Kitaptan kısaca söz edeceğim, çünkü konu başka.
İbn Fazlan (Faldan), Abbasi halifesi Muktedir-Billâh’ın 920-921 yıllarında Bulgar hükümdarı İlteber Almuş’a gönderdiği sefaret heyetinde yer alan bir divan kâtibiydi. Sefaret heyetinin geçtiği Türk topraklarında gördüklerini seyahatnâmesine yazmıştı. Bu küçük kitap Türk tarihi bakımından çok önemli kaynaklardan biridir. Zeki Velidi Togan, kitabın tek nüshasını 1923 yılında Meşhed Kütüphanesi’nde buldu. Bundan sonra Yahudilik tarihi biraz değişti.
Kitabın bendeki nüshası Bedir Yayınevi tarafından 1975 yılında yayımlanmış. Yeni bir çeviri de “Bin Yıl Önce Türkler ve Ötekiler” adıyla İstiklal Kitabevi tarafından yayımlandı.
Şimdi birlikte okuyalım:

***

“Bu dağdan geçtikten sonra Oğuzlar diye bilinen bir Türk kabilesinin bulunduğu yere ulaştık. Onlar, kıl çadırlarda oturan ve konup göçen Yörüklerdi. Göçebelerde âdet olduğu gibi sık sık yer değiştirdikleri için, yer yer onlara ait çadırlar görülüyordu. Çok güç şartlar altında yaşıyorlardı. Bunlar yolunu kaybetmiş eşekler gibidirler. Bir dine inanmazlar, işlerinde akıllarına başvururlar. Hiçbir şeye ibadet etmezler. Aksine büyüklerine Rab derler. İçlerinden biri reisine bir şey danışırsa, ona ‘Ey Rabbim, şu hususta ne yapayım’ derler. Aralarındaki işleri meşveretle hallederler. Bununla beraber bir şeyde ittifak edip onu yapmaya karar verirlerse, içlerinden en aşağı ve en değersiz olan biri gelip ittifaklarını bozabilir.” (S.30)

***

İbn Fazlan’ın atalarımla ilgili yaptığı bu tanım gururlandırıyor beni. Siz onun Oğuzları başıboş eşeklere benzettiğine bakmayın. Oğuzların özgür ruhlarını, özgür tavırlarını anlamamış. Dinsiz dediğine de bakmayın, o zamanlar Türkler Şaman dinine inanmaktaydı, Uygurlar da Mani dinine (manikezime) inanıyorlardı. Olan Müslümanlıktan sonra oldu!
Önemli saptamalar var: İşlerinde akıllarına başvurmaları. Bir de demokrasi anlayışları. Bir tek oy bile çoğunluğun oy toplamına eşit. Yani atalarımız Oğuz Türklerinin “milli irade” denen safsataya en küçük bir saygıları yok. Gerçek demokratlar yani. İslamcılar anlayamaz!
Bir süre sonra Müslüman olup demokrasi aşklarından uzaklaşacaklar ve 150 yıl sonra Anadolu’ya gelecekler.
Siyasetnâme adlı kitabımda bu “Çocuk atalarım”a övgüler düzmüşümdür.

***

İbn Fazlan’ın kitabı, Doğu Avrupa’nın Eşkenaz toplumunu oluşturan Musevi Hazar Türkleri için çok önemlidir. Arthur Koestler, İbn Fazlan ve Zeki Velidi Togan’dan yola çıkarak “On Üçüncü Kabile” adlı kitabını yazdı. Bu kitap bir zamanlar İsrail’de yasaklanmıştı.
Yazımı İbn Fazlan’ın Oğuz kadınlarının iffetleriyle ilgili gözlemini aktararak bitirmek istiyorum: “Kadınları yerli ve yabancı erkeklerden kaçmazlar. Aynı şekilde, kadın, vücudunun hiçbir yerini insanlardan gizlemez.” (S.31)
Neoliberal ve eski solcuların (!), türbansız ve “milli irade”yi umursamayan demokrat atalarımdan öğrenecekleri çok şey var. Çünkü hiçbiri İbn Fazlan’ı okumamıştır! (Hürriyet, 23 Nisan 2008)
Orta Asyalı Şaman atalarımı çok seviyorum. Adamlar kendi akıllarını kullanıyorlar ve Ortak Akıl’ın kaprislerine, takıntılarına teslim etmiyorlar. Başyüce, Tek Adam falan takmıyorlar.