Türkiye’nin halini galiba şu kısa öykü yansıtıyor.
Kadın da erkek de ilk evliliklerinde beklediklerini bulamadıkları için ayrılmışlar. İkisinin de çocukları varmış.
Rastlantıyla mı, şansları ile mi bilemiyoruz, bir yerde tanışmışlar, nikâh memurunun karşısına oturmuşlar. Bir de çocukları olmuş.
Bir pazar günü evdelerken çocukların katında bir gümbürtü kopmuş. Kadın, merakla yukarı çıkmış, döndüğünde de gördüklerini eşine rapor etmiş.
“Senin çocuklarla benim çocuklar bir olmuşlar bizim çocuğu dövüyorlar.”

***

1 Kasım seçimleri ortaya koydu ki, Türkiye’de Türkiye partisi yok.
Bakmayın AKP sözcülerinin abartısına. AKP de üç ilde milletvekili çıkaramadı.
Rekor 55 ille Halkların Demokrasi Partisi’nde (HDP). Onu 37 ille Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) izliyor. Milletvekili sayısı ile oy oranı rekor düzeyde düşen Milliyetçi Hareket Partisi’nin (MHP) milletvekili çıkaramadığı il sayısı ise 34.

***

Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) öteki muhalefet partilerine göre oy oranını koruması yetersiz bulunduğundan, içeriden de eleştiriler yöneltilmeye başlandı.
CHP’nin çoğu AKP tarafından örnek alınan hatta benimseme zorunluğu duyulan vaatlerine ve ısrarla sürdürdüğü barış diline karşın beklenen başarıyı gösterememesini, MHP liderinin koalisyon kurulması umudunu yerle bir eden tutumuna bağlayanlar var.
Kimi iletişim uzmanları arasında da yalan ve yandaşlığa ağırlık veren bağımlı medyada yer alamamasına bağlayanlar görülüyor.
Parti içi sorunsalı da kızgınlıkla değil, her yetkilinin özeleştiri yapmasıyla aşılacak bir durum olarak değerlendiriliyor.

***

MHP’nin beklenen ama bir hayli ağır olan kaybının başlangıç noktası olarak TBMM Başkanlığı’nın AKP’ye kaptırılmasına yol açan yaklaşımı gösteriliyor. Çok eleştirilen bu yaklaşımın koalisyon karşıtlığına duyulan tepkinin de katlanarak etki yapmasına yol açtığı ve koalisyon umudunu büyük ölçüde örseleyerek AKP’ye yaradığı anlaşılıyor.
Bir çelişki de HDP hakkında, AKP ile örtüşen yaklaşımı. HDP’ye oy veren 5.5 milyon seçmen saygın, ama HDP yöneticileri ile milletvekilleri hain(!)

***

Halkların Demokratik Partisi’nin “Türkiye partisi olma” girişimi ise şimdilik topu atmış durumda.
Bunda can alan terör eylemlerini sürdüren PKK ile arasına açık bir dışlama görüntüsü verememesinin etkisi var. Üstelik Eş Genel Başkan Yüksekdağ’ın, “Biz sırtımızı YPJ’ye, YPG’ye ve PYD’ye yaslıyoruz” sözleri de öteki Eş Genel Başkan Demirtaş’ın yarattığı olumlu görüntüyü de yerle bir eden bir etki yaratmış oluyor.

***

Ben de iktidarın, muhalefet partileri yüzünden AKP’ye hediye edildiği görüşüne katılıyorum. Ama sorumlular listesine sadece üç partiyi değil, AKP’yi bırakıp birbirinden oy çekmeye kalkışan öteki tüm muhalefet partilerini de ekleyerek...