\n

Mehmet Aksoy, Berlin’de Almanya’da el üstünde tutuluyordu, heykelleri Berlin’de, müzelerde ve başka Avrupa kentlerinde topluma katkıda bulunuyordu! Dün sordum ona: Hiçbir kötü şey yaşadın mı Almanya’da?

\n

“Meçhul Asker Kaçağı” heykelinin öyküsünü anlattı:

\n

O zamanlar Almanya’nın başkenti olan Bonn’da en önemli alana konmak üzere bir barış heykeli yarışması açılıyor. Dünya Barış Yılı ilanı... Aksoy, yarışmada birinci geliyor. Heykel bitiyor. Yıl 1989. Hıristiyan Demokrat’lar heykeli belirlenen yere koymak istemiyorlar, çünkü Heykel, Hitler’in ordusundan kaçan askerlerden esinleniyor... Bunu Alman ordusuna ve askerine hakaret olarak kabul ediyorlarlar..

\n

Oysa Hitler’in ordusundan kaçmaktan daha şerefli ne olabilir?!

\n

Bonn’da projenin sahibi Kilise’nin yetkilileri “Heykel bize iltica edebilir, zaten bizim heykelimiz” diye sahip çıkıyorlar... Heykel kilise önünde törenle yerleştiriliyor.. Heykel 10-15 ton ağırlığında! Mumlar yakılıyor heykelin çevresinde... Halk heykele sahip çıkıyor!

\n

Heykel Bonn’a yerleşemiyor ama Almanya’nın eyaletlerinden talepler geliyor, Meçhul Asker Kaçağı bir TIR üzerinde bir yıl boyunca Almanya’yı dolaşıyor..

\n

Derken Berlin Potsdam belediye yetkilileri heykelin kendi bölgelerine dikilmesini talep ediyor. Aksoy kabul ediyor, Potsdam hem İkinci Dünya Savaşı’nın sonlandığı hem de Barış’ın imzalarının atıldığı yer! “Meçhul Asker Kaçağı” nihai yerini buluyor!

\n

Mehmet Aksoy bir yıl sonra Potsdam’a heykelini görmeye gidiyor. Arayıp zor buluyor... Her tarafı bez afişlerle donatılmış, üzerine sloganlar yazılmış.. Görünmüyor.. Heykel’in çevresinde gençlerle konuşuyor, hava soğuk ateşler yakılmış.. Körfez Savaşı günleri, gençler savaş bitinceye kadar burada kalacağız, heykeli bekleyeceğiz diyorlar.. Heykel bir protesto simgesi! Ama heykelinin kapanmasına gönlü razı değil. Onları ikna ediyor, afişleri indirip heykeli temizliyorlar.. Neden sonra gençler Aksoy’a kim olduğunu sormayı akıl ediyor!

\n

Mehmet Aksoy bir yıl önce Potsdam belediyesinden bir mektup alıyor. Kış orada soğuk geçer, Heykelde çatlaklar oluşma kuşkusu doğar. Önerileri, en soğuk 3 ay boyunca heykeli bir ahşap korumaya almak.. Acaba Aksoy bunu kabul eder mi? Ancak bazı Potsdamlılar da “bunların niyetleri kötü olabilir” diyerek heykelin örtünmesine karşı çıkarlar..

\n

***

\n

Mehmet Aksoy, bazen ağlayacak duruma geliyorum ve kafamı öteye çeviriyorum diyor. Hele işçilerin “Allahüekber” diyerek İnsanlık Anıtı’nın, aslında ise Mehmet’in çocuklarının kafasını koparmaya girişmelerine dayanamıyor.. Başbakan’ın kafasının içinde putlar olduğunu düşünüyor: Bu nedenle kutsallıklarla düşünüyor. İşçilerin de İnsanlık Anıtı’ını put yıkar gibi dini ayinlerle kesmeye başlamaları, siyasetin halk içinde nasıl kötü tohumlar ektiğinin tehlikeli örneği!

\n

Bir cihat açma olayıdır, İnsanlık Anıtı’nın başına gelenler!

\n

Acaba Enel Hak mı desem diyor, Aksoy... İnsanlar Tanrı’nın suretleriyse, bizim heykellerimiz de Tanrı’nın sureti olarak kabul edilebilir.. Sanatçılar tanrısal sureti dışavuruyorlar.. Hallacı Mansur’u düşünüyor şu sıralarda..

\n

***

\n

Kars’ta heykelin çevresinde bir yaşam alanı oluşmuştu, diyor. Gelinler gelecek fotoğraflar çektirecekti!

\n

Türkiye’ye neden kalkıp geldi? Sanatını Türkiye üzerinden yapmak isteği... İnsanın yurdunda yaratmak istemesinden daha doğal ne olabilir? Berlin’de ilk Görsel Sanatlar Derneği’nin kurucusu.. Heykelciliği, özel.. (Kunstanbau!) Almanya’da el üstünde tutulan bir uluslararası sanatçımızın başın, Türkiye’de ise bir dizi olay geliyor...

\n

Türkiye gericiliğin bütün hatlarıyla hüküm sürdüğü, iktidarda olduğu bir yer..

\n

Ama “beni kolay kolay yıkamazlar” diyor..

\n

Sanat, yaratıcılık beyinde, düşüncede..

\n

“Hangi vinç onu asabilir”?

\n\n