“Bir çiçek demeti gönderiyorum size

Kendi elimle derdim bu çiçekleri
Yarına kadar hepsi döküleceklerdi
Biri çıkıp akşamdan onu dermese”
Öyle mi? Her şeyi birilerinin önceden çıkıp yazması ya da söylemesi mi gerek?
Fransız şairi Pierre de Ronsard’dan Orhan Veli’nin çevirisiyle başka bir dünyaya gitmek... İnsan hep bekler. İnsan ömrü beklemekle geçer diyenler çok haklı. Bekle bir gün olur, bir gün biter! Ama gün geçer hiçbir şey değişmez... Zaman zaman ağlamak yetmez; bağırmak, çağırmak boştur. O an olmuştur her şey, biten bitmiştir.
Şiire dönelim...
“Bize, güzel bir ders olmalı bu hadise
İstediğiniz kadar güzel olun şimdi
Kaybedeceksiniz elbet bu güzelliği
Bu çiçekler gibi solacaksınız siz de”
Ders almak insanlara düşer. Ders vermek de. Ayrı şeylerdir almak ve vermek. Bazen alırsınız hiçbir şey vermezsiniz. O apayrı bir durum, ama en çok yaşanan budur, almak ama vermemek. Yaşam boyu yaşanan bir gerçek.
“Zaman geçiyor sultanım geçiyor zaman
Zaman değil geçen en güzel çağı ömrün
O büyük dalga bizi de alacak bir gün”
Bizi de, seni de unutmayacak... Güzellikleri sevmeye, ilkyazın mutlu günlerinde ömür sürmeye. Hep bir gün, bir gün!..
Ronsard, bu dünyanın tadını ya da sıkıntısını yaşamış. Dizelerle her şeyi anlatmış... Biz de onun bize verdiği güzel duygularla yaşamaya çalışıyoruz.
“Göçüp gittiğimiz gün bu dünyadan
Unutulur sevdiğiniz, sevildiğiniz
Sevmeye bakın geçmeden güzelliğiniz”
Sevmektir yaşamın anlamı! Tek anlamı budur! Sevmek sevilmek, en doğrusu sevebilmek! En zor olan o...