\n

“Bugün yirmi üç nisan!..” şarkısına başlamalı! İlkyazın ilk esintisi size kadar geliyor. Mutluluk duyarlığı veren esintiler içinde uyandık. Bu sabah ötekilerden farklı. Güneş mi, rüzgâr mı, insan yüzleri mi, kişinin içine güneşler doğurtuyor. Öyle bir güneş ki, dönmesi yok, gece olunca bile etkisini duyuran bambaşka bir güneş.

Hepimiz o güneşin çocuklarıyız! O olmasa, biz de olmazdık. Doğduk ona kavuştuk. Daha bebekken zorlukla açılan minik gözlerimizin güneşle tanışması! Önce korkmuşuzdur, yakmıştır güneş gözlerimizi! Bir süre kapatmışızdır, sonra birden açınca yepyeni bir dünyada olduğumuzu duymuşuzdur! Hep duyarlıkla yaşanır. Onu duy, bunu duyma ile geçer yıllar! Bir de bakarsın ne güneş kalmış, ne de ay! Bir düş gibi kaybolmuşlar! Tek başına kalmışsın karmaşık bir ortamda. Ara ara nerde o aydınlık kaynağı, o güç kaynağı!

İlkyazın habercisidir martın son günleri! Bir sevinç doğar içimizde! Nedeni bilinmez, doğanın işidir. Her yeni yıl umutlar getirir. Öyle gelir size. Yaşayan insan hep umutlu duyarlığıyla sevinir. Demek doğa benim biraz daha yaşamamı istiyor diye!..

Sana kalmış sanki yaşamın başlangıcı ve sona ermesi! Hepsi doğanın isteğine bağlıdır. Sen bilmeden yaşar gidersin! Fazla düşünmeye gelmez.

23 Nisan’a daha iki gün var. Şu satırlar mart günlerinde yazıldı. Bilmem bir havası var mıdır yazıların? İlkbaharda başka, güzde daha başka, hele kışta çok daha değişik midir? Gömlekle dolaşırsın, olmaz, ceket giyersin o da az mı geldi, pardösü, palto yetişir yardıma...

Bir ünlü politikacı vardı. Yaz kış aynı kılıkla dolaşırdı. Palto nedir bilmezdi. Sağlıklıydı da! Birazcık hasta olduğunu duymadık. Aslan gibi sağlıklı bir adamdı, ama birden ortadan kayboldu. Ben kimseye öldü diyemem. Çekip gitti derim. Öyle ya durup dururken bir insanın oralıkta görünmemesi! Bu dünyadan bıktığını mı gösterir.

Bıkmak ölümden beterdir. İnsan o zaman yaşamaktan kopar. Ne var üç beş gün daha yaşamda kalmışım ne kazancım olur? Boşuna boş umutlara kapılarak kendimizi aldatmaktan başka...

Güneş battı batacak! Kara bir bulut yaklaşıyor. Dakikalardır bakıyorum, canlı bir şey, bir yağmur bulutu ya da mutluluk dağıtan bir güç...

İyi akşamlar mı, iyi geceler mi? Yarınlara hazır olmak mı?