HEP doğruyu, gerçeği, akılcı ve mantıklı bilinenleri söylemek, yazmak ve öğretmek iddiası kadar yanlış, yalan, eksik, saçma ve hatta delice bir tutum olabilir mi?\n

Üstelik bezdirici olan? Hem böyle bir iddianın sahipleri hem de onlara katlananlar açısından.\n

Dolayısıyla, arada sırada fanteziye kaçmak ve kaçmış olanların izlerinden gitmek geçmez mi içinizden? Müzikle, resimle, edebiyatla.\n

Aslında, sapıtmadan, aklını oynatmadan da bunu yapmak mümkündür. Üstelik çok akla yakın, gerekli ve yararlı görülen bir düşünceyi alıp onu terbiyelice didikleyerek.\n

Örneğin, Sayın Başbakan’ın uzun süredir dile getirdiği, önerdiği ve savunduğu bir düşünce var: Evli çiftlerin en az üç çocuk yapması. Nutuk söylerken de bunu savunuyor, nikâh şahitliği yaparken de. Başka türlüsü eninde sonunda nüfusu azaltır, soyumuzu tüketir diye.\n

Elbet, başka şeylerden de söz etmek ve birtakım koşullar sıralamak gerektiğini biliyordur ama ya vakti yetmiyordur ya da orasını başkalarına bırakmak istiyordur veya yapılması gerekeni zaten yapmakta olduğunu düşünüyordur.\n

Belki, yapılacak olanı en zor olasılık olarak göze alamıyordur.\n

Ama şöyle ya da böyle, çok basit bir denklemi aklında tutarak en azından şunu düşünüyordur herhalde: Önemli olan nüfusun çokluğu değil, onu oluşturanların yaşam kalitesidir ve işte tam o konuda, asıl karşı karşıya kaldığımız sorunun püf noktası ortaya çıkmaktadır: Kalabalık nüfusu yoksulluğa, hastalığa, cahilliğe, sefilliğe, suçluluğa mahkûm etmeden insanca yaşatmak.\n

O halde? \n

Evet, o halde yumuşak bir nüfus planlaması, ciddi bir ekonomik-sosyal gelişme planı, ona bağlı yerel planlar, ulusal tasarruf ve yatırım programları, doğru dürüst bir ulusal eğitim sistemi, uluslararası teknolojik yarışmanın üçüncü aşamasına uygun kurumlarda bilimcilerin, uzmanların ve teknik kadroların yetiştirilmesi vesaire vesaire... Mutlaka erişilmesi gereken bir yığın hedef.\n

Ama herhalde, bunları yapmadan “Sonrası inşallah arkadan gelir” diyerek “dört artı dört”lerle yola çıkmak değil.