ÖNCE, tanımlamalar. Titiz tanımlamalarla belirlenebilecek kategorilerin dışındakiler ne şu yazıyı tam anlayabilirler ne de bu şamatalı günlerin Türkiyesi’nde üniversitelere ilişkin olaylara doğru “tanı” koyup ülkeye ve topluma yarayabilecek bir sonuca varabilirler.\n

Kategorilerden biri: Şimdi “üniversiteli gençlik” denince, şu sıra bu ülkenin değişik nitelikli üniversitelerinde okumakta olan ya da çok zor koşullara karşın okumaya çalışan gençler anlaşılmalıdır.\n

Başka bir kategori, “üniversiteli gençler konusunda görüş bildirmeye ehil akademisyenler” denince, bizim üniversitelerimizde uzun süre gençleri yakından izleyebilmiş ve onlarla haşır neşir olmuş deneyimli öğretim elemanları anlaşılmalıdır. Vaktiyle bugünkü koşullara benzemeyen koşullarda üniversite bitirmiş ya da yönetmiş olanlar tam olarak bu kategoriden sayılmazlar. Çünkü o zamanların koşullarıyla bugünün koşulları aynı değildir. Bırakın üniversiteleri, ülkeyi yönetenlerin ve yönetilen toplumun nitelikleri açısından da devir değişti. Tek örnek olarak sadece gelir dağılımındaki bozukluğu alsanız bile: Kıt gelirli ailelerin yarım yamalak ve paralı mı parasız mı olduğu pek anlaşılmayan bir eğitim düzensizliğinde binbir güçlükle herhangi bir üniversiteye girebilmiş gençler o gelir eşitsizliğinin iç burkucu bozukluğunu artık yakından gözlemlemeye, hatta yaşamaya başlamışlardır. Üniversitelerdeki yaşamı da öyle değerlendirirler.\n

Üstelik, iyi yetişmişlerin bile işsiz kaldığı, ancak nüfuzlularla çeşitli türden yandaşların geçim kapısı bulabildiği bir hengâmede öğrencilerin önleri de pek açık değil. “İstikbalsiz” genç elbet kızgın ve öfkeli olur. Uyuşuk olmadığı için barut fıçısına döner, terslerseniz patlar. Anlayış ve çalışma yeri göstermeyip sadece boş sözlerle yetinirseniz ve hele sopadan daha katı cop ve sineksavardan daha ağır biber gazıyla üstüne yürürseniz, o da ölçüyü çabuk kaçırabilir. \n

Dünya egemeni ABD’nin verdiği “Olası bir saldırıyı önlemek için savaş bir an önce başlatılmalıdır” dersini o da öğrenmiştir belki. \n

Ayakta kalmak için herkesin bir şeyler öğrenmeye çalıştığı bu yarışmalı çağda, zor ülke Türkiye’yi yönetmeye soyunan politikacılar ile zor öğrenci üniversiteliye söz dinletmek isteyen yeni profesörlerin de gecikmiş derslerini iyi öğrenmeye çoktan başlamış olmaları gerekmez miydi? Geç başlayınca böyle oluyor işte.\n

\n