ANKARA’NIN Suriye politikasında birtakım hatalar varsa da bunların bir kısmı için akla yakın özürler ve haklı sayılacak gerekçeler bularak iki ülke arasındaki ilişkilere eski sıcaklığı \tyeniden kazandırmak çok zor \tolmayabilir. Bazı hataları daha \t\tsonra dostça açıklamalarla onarmak, hatta unutturmak bile mümkündür.\n

Ama çok önemli bir hata var ki, \tonun yarasına çare bulmak kolay olmayacak: O hata, resmi ağızlardan, hatta bazen Başbakan’ın ağzından \tçıkan sözlerle sürdürülen özensiz üsluptur: Hoyrat üslupla yaratılan \t“dil yâresi”ne çare bulunmayacağını \tve kırılan gönüllerin kolay onarılmayacağını şarkılar bile \tsöylemiyor mu?\n

Son olaylarda Suriye’deki rejimi zora sokmakta Ankara diplomasisinin bir çeşit taşeronluk rolü üstendiğini söyleyenler ve yazanlar çok oldu. Bu suçlamayı haklı çıkaracak durumlar yaşanmadı da değil: Washington’dakilerin değerli \tmüttefikleri Türkiye’den Şam’dakileri uyarmasını, doğru yola sokmak için girişimlerde bulunmasını istediği ve Başbakan’la Dışişleri Bakanı’nın bu \tisteği yerine getirmek için başka durumlarda pek rastlanmayan bir “vazifeşinaslık” telaşı gösterdikleri yadsınabilir mi? Ne var ki, bu telaş \tiçin gösterilebilecek özür de hazır: Geçmişte Türkiye’nin AB ile ya da herhangi bir devlet ya da uluslararası kuruluşla başı derde girdiğinde ABD gereken yardımı esirgiyor muydu? “Müttefikler arası olur böyle şeyler” diyerek siz de yardımda kusur etmeyebilirsiniz.\n

Ama, sizden istenen bir ricayı yerine getirirken, rica sahibini arkanıza \talıp karşınızdakilerle “Gereğini hemen yapın, yoksa fena olur haaa!” diye konuşur musunuz? Hele, kendi goygoycularınız “askerî harekât” \tfalan gibi sözler ettiklerinde onları susturmayıp sanki bundan memnunmuşsunuz gibi sessiz kalmak yakışır mı size?\n

Hele, bir yandan Esad’a “sükûnet \tve teenni” sözleri ederken, meşru \tbir hükümete başkaldıranları \tsağduyulu davranışlara çağırma \työnünde iki kelime bile etmemek komşuluk diplomasisine sığar mı? \n

Asıl büyük tehlike, Batılı basın “Suriye’ye söz geçiren tek ülke Türkiye” diye yazdıkça dolduruşa gelerek, durup dururken örneğin Hatay gibi bir konuda komşumuzla başımıza yeni dert açmaktır.