YENİDEN buluşma günü olan 7 Temmuz yaklaşırken, KKTC Cumhurbaşkanı “Sabırlar tükendi” dedi. Böyle sabır görülmemişti. Hiç tükeneceğe benzemiyor.

Sayın Derviş Eroğlu, “Yıl sonuna kadar anlaşma olmazsa, Genel Sekreter çözümü kendisi ortaya koyar” diyor. Annan Planı’nın benzeri bir metnin ortaya konmasından başka bir anlamı olamaz bunun; “Al baştan, yeniden müzakereye başla” demektir böylesi.

Aslında bakarsanız, “Türkiye’yle ters düşmemek için böyle söylemiş olmalı. Kuzey Kıbrıs’ı yönetenlerin temel tasası budur. Ama artık noktayı koyma zamanının geldiğini Ankara da kabul etmeli. Kıbrıs daha fazla askıda bekletilemez.”

Dimitri Hristofyas’ın işine geliyor sorunu uzatmak. Önünde sonunda AB’nin ve ABD’nin himmetiyle özde Rum tarafının ağır basacağı federasyon görüntülü bir tek devletten başkasını kabul etmez Rumlar.

Eğer noktayı koyma zamanı geldiyse bunu KKTC koymalıdır. Türkiye’nin bunu kabul etmekten başka bir seçeneği olamaz.

Ne var ki, akıl almaz bir tutumla hâlâ federatif çözüm beklentisinde olan bir iktidar yönetiyor Türkiye’yi. “İki bağımsız cumhuriyetli bir yan yana yaşama” formülünü ağızlarına almaktan ödleri kopar Ankara’dakilerin.

O lafı ederlerse, AB’ye tam üyelik hedeflerinin suya düşeceğine inanırlar. Henüz o konudaki umutları sönmemiştir.

Türkiye kamuoyunda da böyle düşünenler var. Ayrıca, federasyon olmazsa, yani adadaki Türkler fiilen Rumların yönetimine şu ya da bu biçimde eklenmezlerse Türkiye’den oraya akanların durmayacağını, hırsızlık, cinayet gibi suçların çoğalacağını söylerler. Sanki Rumlarla birlikte yaşamaktan kalma çok iyi anıları varmış gibi.

Düşünmezler ki, güneydeki komşusuyla sorunlarını çözmüş, kendi başına buyruk ve saldırılara karşı güvenlik güvencesinden başka bağlanlar dışında Ankara’yla ilişkisi son derece azalmış bir KKTC çok daha iyi yönetilebilir.

Özgüveni varsa tabii.

Bu yoksa, federatif görüntü gerisinde Rumlarla iç içe, kucak kucağa yaşamak da beş para etmez.