ADI ne olursa olsun, ortanın birazcık solunda, halkçı olduğunu iddia eden bir siyasal parti bedelli askerlikten yana olduğunu söyleyebilir mi?

Ama bu ülkede oluyor öylesi.

Bakıyorsunuz, birileri bedelli askerlik sözü eder etmez ana muhalefet yarışın gerisinde kalmamak için hemen o görüşe sahip çıkıyor ve hatta aynı yönde ayrıntılı planlar önermeye başlıyor.

Halkın bir bölümü davul zurna ve bayraklarla oğullarını askere yollarken onlar para verip kurtulacaklar.

Konu, elbet akılcı karar verebilme işidir. Yasalar ve zorunluluklar bir yana, eğer toplumda çok eski dönemlerden kalma bir gelenek olarak belirli bir yaşa gelmiş erkeklerin askere gitmesi diye bir vatan hizmeti kavramı varsa ve askere gidiş genellikle doğal sayılıyorsa, onu ortadan kaldırmak yerine ondan yararlanmaya çalışmak daha akıllıca olmaz mı? Hatta, askerliği kız erkek bütün genç nüfus için bir çeşit sosyal hizmet süresine dönüştürüp öğretmenlik, halk eğitimi, hasta bakımı, çevre düzenlemesi, gönüllü bakım gibi alanlara yönlendirmek becerilemeyecek bir iş midir?

Galiba, çok partili sisteme geçeli özelikle genç nüfusun önüne coşku verici hedefler koymakta beceriksiz kalmaktayız. Belki de tek partili dönemin törenlerine, izcilik, paraşüt, planör kamplarına falan bakış açımızda yavaş yavaş oluşan bir değişim oldu. Zamanla onları, içimizdeki kötü niyetli Cumhuriyet düşmanlarının da etkisiyle, Mussolini ve Hitler rejimlerinin gürbüz ve inançlı gençlik yetiştirme çabalarıyla bir tutmaya başladık, öyle şeyler yapmış olmaktan utanır olduk. Oysa, bütün görüntü benzerliklere karşın bizim tek partili dönem etkinliklerimizin özünde faşist rejimlerdekilerden farklı bir nitelik vardı: Belki köylülüğümüzden gelen, başkalarının bir şeylerine göz dikmeyen çocuksu bir masumluk.

Dolayısıyla, artık kendimizi yakın geçmişimize dönük komplekslerden arındırıp bütün yaratıcılığımızı seferber ederek gençliğin önüne olabildiğince ultraçağdaş hedefler koyup onları son yılların aylaklığından kurtarmayı becermeliyiz.