AKIL tutulmasından kurtulması gereken Türkiye’de son günlerin umut verici gelişmelerinden biri Kürt sorununun sağlam zeminlere oturtulmaya başlanmasıdır.
Örneğin, o soruna kendi sınırlarımız içinde ve kendi vatandaşlarımız açısından bakabilmek.
Yani, başka devletlerin topraklarında yaşayıp da “biz Kürt’üz” diyenlerin o kişilikleriyle, o devletlerdeki sorunlarını sırada kendi sorunlarımızdan önceye alıp onlar adına çözmeye kalkışmaktan vazgeçmek.

Elbet oralarda onların çözümleri burada bizdeki çözümleri de etkileyebilir; yahut kendi açımızdan baktığımızda oradan alınabilecek dersler ve çözüm modelleri de vardır. Ama bilelim ki bütün bunlar burnumuzu oranın ve onların işlerine sokup birtakım çözümler dikte etme hakkını vermez bize. Herkesin sorunu da, çözümü de kendine.

Çağdaş dünya bu gibi durumların uygarca, centilmence, yani efendice değerlendirilmesini kolaylaştırmak için genellikle sanıldığından çok daha geniştir. Hem mekânca hem de hukukça.
Böyle düşünüldüğünde, “aman, oralarda onlar falanca yerlere özerklik vermiş, filanca konularda çok sıkı davranmışlar” diye telaşlanıp korkmanın da âlemi yoktur. Bizdeki çözümlerin kendi hukukumuza ve davranış ölçülerimize uygun düşmesini sağlayan yerli bir çözümden daha doğal çözüm olamaz.

O zaman, gelin bakalım: “Mülki taksimat” denen iller ve ilçeler biçimindeki düzenlememizde güçlükleri giderici somut çözümler var mı? Yetki genişliği ya da yetki devri açısından gerçekleştirilebilecek yenilikler bulunabilir mi? Ulus-devletin kuralları ile bireysel kimliğin korunması ve saygı görmesi açısından yürürlükteki anayasal ve yasal ilkeler yeterli değil de yeni ayarlamalar ve düzenlemeler mi gerekiyor?

Kısacası, Cumhuriyet hukuku dışına çıkıp hastalıklı acayip çözümler arayacak kadar çaresiz sayılmayız ve doğru dürüst bir yönetimle sorunlarımızı çözmek atla deveyi sıraya sokmak kadar güç değil. Dolayısıyla kötümser olmanın ve bugünün Türkiyesi’nde de sağlam kurulmuş bir yasal parti ve doğru düşünülmüş bir ekonomik-sosyal programla sorunları çözme hedefini bırakarak yan gelip yatmanın anlamı yoktur.