SANKİ bu ülkede dürüst olmayanlar pek çokmuş gibi sürekli dürüstlük sözü edip ahkâm kesmek ayıp oluyor, “ciddiyet” demek belki daha doğru olabilir. O halde, ülkenin iyi yönetilmesi ve herkesin mutlu olabilmesi için bütün vatandaşların haklarını ciddi kullanıp görevlerini ciddi yapmalarından söz edilebilir. Sayın vatandaş Recep Tayyip Erdoğan’ın da, başbakan olarak... 
Öyleyse, “Sayın Başbakan, görevinizi yaparken lütfen vatandaşları yanıltmaktan uzak durun” demek hakkının sahipleri olarak şunu sormamız gerekmez mi ona: “Demokratikleşme çaresi olarak kesin bir tercih yapmadan sunduğunuz seçim sistemi örneklerinden herhangi birinin cidden yararlı olacağına inanıyor musunuz?”

Bu müphem cömertlik yerine, bütün siyasal partilerin hiç değilse ister göründükleri bir değişiklik gündeme getirilseydi belki “reform” sayılabilecek bir adım atılmış olmaz mıydı? Bazı partiler bugünkü “cüsse”lerine güvenerek bu konuda hiç hevesli olmayarak barajı yüzde beşe bile indirmekten yana olmayabilirler. Hatta, yüzde üç oy oranına düşmüş partileri devlet yardımına bağlamak gibi bir vaatte bulunmayı demokratikleşme sayanlar da oldu bu iktidar döneminde.

Böyle “hayırsever adımlar”a sevinmek gerçek cumhuriyetçiliğe yakışmaz elbet. Bütün bunlar, şimdiki gidişin aslında “duruş” olduğu bilincini yaratacak bir muhalefet yaratmak artık sadece “siyasal” olmaktan çıkıp tam anlamıyla“ulusal” ödev olmuştur. Unutmayalım ki, Kemalist devrim günlerinin Cumhuriyet Türkiyesi’nde en gözde “şiar”, “durmayalım düşeriz” sloganıydı ve meydanlar onun yazıldığı beyaz bezlerin gölgesinde gururla taşınan bayraklarla kutlanırdı. Şimdiki günlerin siyasal muhalefeti, boş sözler ve nafile törenler yerine, iktidar kapılarını tekrar açacak ciddi bir toparlanmayı hedef alarak böyle bir dirilişi sağlama ödeviyle karşı karşıyadır.

Bunu bilmek yavaş yavaş kök tutmaya başlayan uyuşukluğu yenmeye yetmez mi?

2 Ekim 2013 - Cumhuriyet