CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu, son dönemde yalnızca iktidarı ve hâkimleri eleştirmiyor. Aynı zamanda en ağır biçimde medyayı da eleştiriyor.

Kılıçdaroğlu, bir “korku imparatorluğu”ndan söz ediyor ve özgürlüklerden söz edip duran medyanın neden iktidarla ilgili hiçbir eleştiri yapamadığını soruyor.

Aslında CHP’yle ve Kılıçdaroğlu’yla ilgili daha ilginç bir durum var ortada.

Hangi gelişmiş ülkede, güçlü bir iktidar ikinci seçim döneminde de Meclis çoğunluğuna sahipken ülkenin hemen tüm kurumlarını yeniden düzenlerken medya ağız birliği etmiş gibi muhalefet partilerini eleştirir?

***

Bu gerçekten ilginç bir nokta.

Hemen her gün CHP’yle ilgili eleştiri yazıları okuyorum. Bazıları doğrudan yıllardan beri CHP’yi eleştirmek için, bazıları da sanıyorum daha güçlü bir muhalefet olmasını istedikleri için...

Ama yine de garip geliyor bu durum bana.

Örneğin bir muhalefet partisinin tamamen hedef halinde olması, onlarla bağlantılı belediye başkanlarının, partililerin, vekillerin tutuklanması “haklı gerekçeleri bile olsa” medyanın ciddi incelemesine, araştırmasına ihtiyaç duymaz mı?

Örneğin, zaten giderek sayıları azalan muhalefet partisine ait belediyelerle ilgili operasyonlar “haklı gerekçelerle bile” yapılsa doğal olarak kuşku uyandırmaz mı?

Bunlar üzerine medyanın çok daha ciddi sorular sorması gerekmez mi?

***

Bütün yolsuzluklara, bütün organize suçlara, bütün çetelere yalnızca muhalif olanların katılmış olması, muhalif olmanın tek başına artık bir suç haline gelmeye başlaması medyanın en azından şaşırmasını gerektirmez mi?

Gazetecilik refleksi diye bir şey kaldı mı artık?

Muhalefetin bugünkü Meclis matematiğinde fazla bir şey yapamayacağı çok açık.

Üç muhalefet partisi her alanda uzlaşıp toplu hareket etseler bile ellerinden bir şey gelmez.

Medya kendisi muhalefet sayılır diye bir şeye dokunmak istemiyor, ama aynı zamanda muhalefet partilerinin söylediklerine de yer vermekten kaçınıyor.

Bütün bunların yanında bir de gelip muhalefeti eleştirmek herhalde ancak bizim gazeteciliğimizde olacak bir şey.

\n\n