\n\n\n

Dünyanın önde gelen ve hem siyasi olarak hem de iş çevrelerinde ciddiye alınan dergi ve gazeteleri, biz beğensek de, beğenmesek de trendleri belirler.

Doğrusu yabancı gazetecilerin bir iki görüşmeyle bir ülke hakkında ahkâm kesmesinden hiçbir zaman hoşlanmam. Bu dergi ve gazetelerde çıkan yazıların bizi bizden iyi anlatmış gibi algılanmasını da bir türlü anlayamam.

Ama bu dergi ve gazetelerin önemli bir özelliği var. Özellikle bir ülke, rejim veya hükümet hakkında yazdıkları yazılar, o ülkelerdeki eğilimleri gösteriyor.

Time’dan Observer’a, Economist’e kadar yayımlanan yazılar aslında birkaç yıl öncesine kadar AKP’ye ciddi destek verme eğilimindeydi.

Ne oldu da işler tersine döndü?

***

Şimdi kimileri, bu durumu İsrail lobisine bağlıyor. Kimileri de hükümetle artık işleri bitti, yapılması gerekenler yapıldı, şimdi sıra denge politikasında yorumları yapıyor.

Bana kalırsa görünene bakmak en doğrusudur.

Evet İsrail’le ilgili politika bunda etkili olmuştur. Kürt meselesindeki son dönem giderek artan çatışma etkili olmuştur.

Ama bunların yanında uzayıp giden ve bir sürü şaibeyle dolu davalar, tutuklamalar da etkilidir.

Başbakan’ın yazarlara, işadamlarına, muhaliflere söyledikleri, dinlemeler, izlemeler, internet yasakları, basılmamış kitapların toplatılması, gazetecilerin hapse atılması gibi olaylar Batı dünyası için yargının sorunu gibi algılanamaz.

***

Yazılar genel olarak iktidarın anayasayı, toplumsal bir uzlaşmaya ve temsile göre değil, tümüyle kendi düşüncesine göre yeniden yapmak istediği ve Başbakan’ın tek adamlığa ilerlediği düşüncesini dile getiriyor.

Kimilerine göre bu düşünceler Türkiye’ye bir uyarı niteliği taşıyor.

Ama bu tür teoriler bir yana, eleştirinin tehditle karşılandığı, eleştiriyi biraz ileri götürenlerin başına bir iş geldiği, TÜSİAD gibi gidişattan en çok memnun olması gerekenlerin söylediklerine bile en sert yanıtların verildiği, dışarıdan da rahatlıkla izleniyor.

İktidarın, muhalefet partileriyle ya da medyayla tümüyle kendi açısından bir ilişki kurmaya çalıştığı ve bunun dışındaki tüm bağlantıyı kopardığı da görülüyor.

Bütün bu tek tek olaylar, baştan desteklenen demokratikleşme ve şeffaflık söylemi konusunda kuşku uyandırıyor.