Eskiden kocakarı ilacı diye dalga geçilen ne varsa şimdi yeniden keşfediliyor, her türlü hastalığın ilacı olarak televizyonlarda anlatılıyor.

Davultozu, minare gölgesi diye eskiden filmlerde, komedilerde alay konusu edilen şeyler mucize olarak öneriliyor.

Bu arada kendi kendine ilaç icat eden doktorlar, bitkisel ilaç diye tam olarak ne sonuç yaratacağını bilemeyeceğimiz karışımları hazırlayanlar da ekranlarda her gün bunları ballandıra ballandıra anlatıyor.

Kiraz sapını iki taşım kaynatırsanız hangi hastalıktan kurtulacaksınız, üç taşım kaynatırsanız hangisinden korunacaksınız hemen her kanalda var.

***

Televizyonlarda bir ilacın ismini yanlışlıkla ağzınızdan kaçırsanız cezası var ama etkileri doğru dürüst kanıtlanmamış birtakım otları, karışımları reçete olarak vermenin yok.

Oysa birçok doktor, bitkisel olarak önerilen bu karışımların herkeste farklı etkiler yaratabileceğini, kimilerinin fazla kullanımının ciddi sorunlara neden olabileceğini söylüyor.

Ama iş bitkisel, doğal gibi laflara gelince mesele kalmıyor. Bir doktor arkadaşım dediği gibi, “Biz, bir ilacı içirene kadar canımız çıkıyor ama alakasız bir adam ağaç kabuğu kemireceksiniz dese herkes inanıyor...”

***

Benim en çok ilgimi çeken şeylerden biri, bin yıldır her tarafta bulunan otların, sebzelerin değil de nedense en garip yerlerde yetişen, dağların tepelerinde biten bitkilerin yararlı olmasıdır...

İkincisi de, milyarlarca doları bu işe yatıran şirketlerin en önemli hastalıklara çare olacağı söylenen otları, bitkileri bulup kullanamayışlarıdır... Bunlar madem bu kadar büyük şirketler neden kiraz sapının kaç taşım kaynadığını bulamaz da bizim ilkokul mezunu hocalar bulur, bunu bir türlü çözemiyorum.

Herhalde gerçekleri görmektense çaresizlik karşısında hayallere inanmaya meyilli oluşumuzdan...