Bir çocuğun yüreğinin ağır ağır atışını dinlerken bir ağacın dallarına kuşlar konuyor.\n

Sessizliğin sesini bozuyor kuşların cıvıltısı...\n

Umutla umutsuzluğu...\n

Nâzım Hikmet’in, Dağlarca’nın, Hasan Hüseyin’in, Ahmed Arif’in dizelerinde aşka, sevdaya, barışa, kardeşliğe, özgürlüğe ilişkin tüm sözcükleri topluyorum...\n

Yaşama sımsıkı sarılmak!\n

Dört yanımız kuşatılmış bu güzelim ülkemde...\n

Bir yanda kendini Kemalist sanan Kenanistler, öte yandan yobazlar, emperyalizmin uşakları.\n

Güzelliği, sevgiyi, yaşamı paylaşmak!\n

Yaşamla kucaklaşmak!\n

Gülümsemek!\n

Kaygılardan uzakta karanlık kapıları açmak, bir şafak vakti çoğalmak...\n

İçimizdeki savaş alanlarını yok etmek, terörü lanetlemek, insanca yaşamak...\n

Söyleyin hakkımız değil mi bizim!\n

Sonra bir fırtınanın ardından avaz avaz bağırmak:\n

“Akan kan dursun, analar ağlamasın!”\n

***\n

Zor mu yaşama geçirmek Sümbül Dağları’ndan Toroslar’a; Fırat’tan, Dicle’den Meriç, Gediz ırmağına dek el ele, omuz omuza yürümek, türküler söyleyerek.\n

Zor mu kör terörü lanetlemek!\n

Sevgi bağlarını sımsıkı örmek, yoksulun, ezilenin yanında olmak...\n

Dokunmak yıldızlara, bir gece uzun yolculuklara çıkmak, özlemlerimizi içimizde saklayarak, Kaz Dağları’nda çokuluslu şirketlerin yağmalarına karşı direnmek.\n

Bir ağıt neyi anlatır size?\n

Çocukların gözlerindeki hüzün, yalnızlık, bombalar, vızıldayan kurşunlar, ölüm korkusu...\n

Dağlarımızı, ovalarımızı, akarsularımızı, koylarımızı ellerimizden alan hoyratlık, HES eylemleri, Kaz Dağları’nın yok oluşu...\n

Vicdanınız sızlamaz mı sizin?\n

Bir şehit haberi, gözyaşı, acı nedir?\n

Biraz olsun düşünün...\n

Öldürülen aydınlarımızı, yazarlarımızı...\n

Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Ermeni, Süryani demeden nasıl alçakça vurulduklarını anımsayın...\n

Anımsayın Balgat, Bahçelievler katliamını, Kahramanmaraş’ı, Sivas’ı bir an olsun anımsayın...\n

***\n

Gerçekten nerede bizim sevinçlerimiz, özlemlerimiz, aşklarımız, kayıp çocuklarımız?\n

Eşitlik!\n

Özgürlük!\n

Bakın yer sarsılıyor sanki...\n

Bu ülkeyi salt dağlarıyla, ormanlarıyla, akarsularıyla, ovalarıyla değil insanıyla sevin.\n

Görün oynanan kirli oyunları, emperyalizmi, vahşi kapitalizmi güler yüzü küreselleşmeyi, emeğin nasıl çiğnendiğini, yoksulluğu, işsizliği...\n

Sevin çocukları Türk, Kürt, Laz, Çerkez demeden...\n

Terörün nereden kaynaklandığını, bu ayrışmanın, duygusal kopuşun nedenlerini sorgulayın.\n

Ölümler, acılar, hüzün...\n

Bunların hiçbirisi birkaç Mehmet, Ahmet, Ali değil... Birkaç Ayşe, Ceren, Aslı hiç değil...\n

Kimi zaman deprem, kimi zaman gökdelen inşaatında, kimi zaman adına “töre cinayeti” denilen vahşette.\n

Bu bir kalleş oyun!\n

Tuzak!\n

Olan yoksulun çocuklarına oluyor...\n

Dağda, bayırda, çatışmada...\n

***\n

Mavi bir göğün altında yürürken İlhan Selçuk’un bir sözünü anımsıyorum:\n

“Bu ülkede faşistler kadar tehlikeli olanlar, Atatürkçülük kisvesi altında dolaşan gizli faşistlerdir.”\n

Ardından Nadir Nadi’nin bir başyazısını, 12 Eylül döneminde:\n

“Ben Atatürkçü değilim!”\n

Yaşadığımız toprakların altında tarih vardır, uygarlık ve kültür.\n

O topraklara kin ve nefret tohumları ekildi...\n

Yaşananlar canımı acıtıyor...\n

Ortadoğu kan gölü, Arap halkları birbirini boğazlıyor...\n

Emperyalizm bu!\n

Farkında mısınız ey ırkçılık tohumları ekenler, kim olursanız olun!\n

Yobazlar, candaşlar, yandaşlar, Kenanistler, faşistler...\n

Kimseyi kimseden ayırmadan, terörü lanetleyerek, umuda yolculuğa var mısınız?\n

Bu duygusal kopuş, ayrışma yıkıma götürür hepimizi...\n

Kurtuluş “üniter devlet” çatısı altında demokrasi ve özgürlükleri yaşam biçimine dönüştürmektir.\n

Bu işin sonu yok. Dün eli kanlı PKK yine mayınlı tuzak kurdu: 2 askerimiz şehit...\n

***\n

Bu kez de Gaziantep’te caniler bomba yüklü bir aracı uzaktan kumandayla patlattı. Çok sayıda ölü ve yaralı var. Yüreğimiz yandı...\n

Yeter artık!..