\n\n\n

Lig bitti. Galatasaray şampiyon. Maç öncesi yapılan yorumlar havada kaldı. Fenerbahçe’nin umudunu maçın havası sürükledi götürdü. Galatasaray’ın umutları ise hayat buldu. Futbolun tanrısı Galatasaray’a omuz verdi. Maç, final gibi olmadı. 22 oyuncu sanki şoka girmişti. Hepsi canlı bomba gibiydi. Sonra saha, savaş alanına döndü. Kırmızı ve sarı kartlar havada uçuştu. Bu koşullarda maçı yöneten hakemi tebrik etmek lazım. Böylesi bir karışıklığa ne gerek vardı? Bir sınıf düşünelim. O sınıfta bir öğrenci tam not almış, diğeri tam nottan bir eksik almış. Kendini tatminden başka bir şey değil. Ne birisi yeni dünya yarattı ne de ötekisinin dünyası karardı. Centilmenlik böyle düşünmeyi gerektirir. Her zaman yazdığım gibi bu iki takımın kutsal rekabetini davranışlarıyla bir kan davası haline getirenler asıl utanması gerekenlerdir. Ya maç sonrası? 12. adam dediğimiz Fenerbahçeli taraftarların, tribünlerin koltuklarını söküp sahaya atarak kulübü ekonomik zarara uğratması ileride ceza almasını da gerektirecek olan olaylara sebebiyet vermesi doğru muydu? Galatasaray bileğinin hakkıyla şampiyon oldu. Tebrik ediyoruz, ya Fenerbahçe? Onu iki misli tebrik etmemiz gerekir. Geçirdiği fırtınalardan sonra ikinci olması birinci olmaktan daha da değerli. Fenerbahçe’yi de kutlarız.\n

Einstein olsan bile...\n

Hafta sonunda Fenerbahçe Kongresi yapılacak ama hiç ses seda yok. Alışılmışın dışında bir kongre öncesi yaşıyoruz. Oysa, geçmiş dönemlerde kongre arifeleri çok renkli olurdu. Bu sene durum değişik...Eskisi gibi yüzlerce hatta binlerce kişi ile dolup, taşmıyor. Farklı adaylar olmadığı için rekabet yok. Rekabet olmayınca da manzara böyle oluyor. Galiba başkan adaylığında Aziz Yıldırım tek tabanca. Hani nerede Ali Şen’ler, Vefa’lar, Saran’lar, Kalkavan’lar? Olayları tribünden izliyorlar. Cesaretleri mi kırıldı ? Belki de kaybetmek istemediklerindendir. Kimse elini taşın altına koymak istemiyor. Zaman zaman söylerim; Fenerbahçe bir devrim kulübüdür. demokrat ve cumhuriyetçidir. Bütün bunlar doğrudur da bu özelliklerin gereğini yapacak olanlar ortada yok. Geçen dönemlerde Aziz Yıldırım’a diktatör yakıştırması yapılmıştı. Peki, Aziz Yıldırım’ın karşısına rakip olarak çıkmayanlar onun daha diktatör olmasına yardım etmiyor mu? İlla kazanmak mıdır önemli olan? “Duayensin. Neden adaylığını koymuyorsun?” diyenler var. Doğru, ama siz Fenerbahçe’de 657 sayılı yasa ile emekli olan bir başkan gördünüz mü hiç. 5-6 bin kişinin 50 liradan nasıl üye aidatlarını ödeyebilirim. Üyelere nasıl turistik gazinolarda lale devri yaşatabilirim. Bırakın bunları, 10 kişiye bile Boğaz’da balık yedirmem zordur. Fenerbahçe’yi canımdan çok seviyorum demek kolay. Hodri meydan...