Bravo Başakşehirli futbolculara. Irkçılığa karşı gösterdikleri tavır bir yana tüm baskılara karşın maça dönmeyip protestolarında ısrar ettikleri için.

Üstelik her bir yerden; TFF’den, yayıncı kuruluşun yorumcularından “İşi tadında bırakın ve oyunu tamamlayın” babında baskılara rağmen tavırlarını sürdürdükleri için.

Maçın 4. hakemi her ne kadar Rumence’de “siyah” sözcüğünün karşılığının “Negru” olduğunu “Negro” demediğini açıklayıp kendini aklamaya çalışsa da Demba Ba’nın söyledikleri gerçeği ortaya koyuyor. Demba Ba “Bir beyaz için şu beyaz demiyorsunuz da neden siyah olana siyah diyorsunuz” diyor ki çok haklı.

Sonuçta Webo ve Demba Ba başta olmak üzere Başakşehirli futbolcuların bu tavrı futbolda ırkçılık konusunda çok önemli bir uyarı oldu. UEFA zaten bu konularda samimiyetsizliğini yaşanan nahoş olayları geçiştirerek illa ki futbolu oynatarak çoktan gösterdi. Aslında ülkemizde ilk ırkçılığa karşı hareket Nouma’ya bir hakemin Negro demesiyle Beşiktaş tribünlerinde oluşan tepkiyle başladı. Asılan “Hepimiz Zenciyiz” pankartları hâlâ gözlerimin önünde. Bu alışılmadık bir duyarlılıktı.

Ne var ki bizim futbol federasyonumuz, bizim spor medyamız ırkçılık konusunda benzer duyarlılığı gösteremediler. Her türlü ırkçı tavır ve eylem görmezden gelindi, hatta bazıları özellikle uluslararası karşılaşmalarda “milli tavır” olarak övüldü -bakınız İsviçre ile yapılan olaylı maç- bazıları da şaka gibi algılandı.

Daha geçen hafta Diagne’ye “Ülkende timsah yiyordun buraya geldin de topçu oldun” diyenler mi, Lucescu’ya “Çingene” diyenler mi, Diyarbakırspor’a “PKK dışarı” diye tezahürat yapanları alkışlayanlar mı, Amedspor’a her maçta yapılan ırkçı saldırılar mı, daha neler neler…

Siyahlar yok, ırkçılık yok

Tüm bunlar olurken sessiz kalanlar şimdi birer ırkçılık karşıtı olup çıktılar. Burada ırkçılıktan ne anladığınız önem kazanıyor demek ki. Bizde ırkçılık sadece siyahilere karşı Amerika’da, Avrupa’da yapılan ayrımcılık olarak algılanıyor. Bizde de siyahi insan hemen hemen yok. Dolayısıyla bizde ırkçılık da yok diye bir gururlanıyor bir böbürleniyoruz ki sormayın.

Oysaki ırkçılık tüm farklı olanlara karşı, tüm azınlıkta olanlara karşı tutumlarımızda gizli. Sadece farklı renkte değil farklı ırk, farklı din, farklı cinsiyet tercihleri olan insanların bu ülkede ne kadar rahat yaşadığı bize ne kadar ırkçı olup olmadığımızı da gösteriyor aslında.

Ayrıca eğer kendimizi ırkçılık karşıtı olarak görüyorsak sadece bize yapılan ırkçılığa değil başkalarına yapılana da karşı olmalıyız. Yurt dışında Webo’ya, Demba Ba’ya karşı yapılan ırkçılığa karşı olmak onları desteklemek önemli tabi. Ama yurt içinde Kürdü, Alevisi, Ermenisi, Lazı, Çerkezi, ateisti ve şu günlerde büyük önem kazanan “Suriyeli” genel tanımlamasıyla yurdumuza sığınmış insanlara karşı ne durumdayız. Oturup bir de ona bakmalıyız. Webo mesela, hayatta kalma derdinde bir “Afedersiniz Suriyeli” olsaydı yine aynı tavrı gösterir miydik? Ve Festus Okey diye bir siyahi futbolcu vardı ülkemizde. Peki onu hatırlayan var mı?