\n\n\n
\n\n\n

Bir anahtar...

Bütün kilitleri açıyor...

Bütün kapıları, tüm parmaklıkları, ellerdeki kelepçeleri, ayaklardaki prangaları, hatta kapısız duvarları...

Dilleri...

Yürekleri...

Duyguları açabiliyor...

*

Anahtarlığına takacaksınız sadece...

*

Bu yazıyı Twitter’daki arkadaşlarımla birlikte yazdık, 49 bin 415 kişi... Ben onlara “Yazının başlığı benden: Önce İnsan Olmalı... Altını siz doldurun” dedim...

Gelen cümleleri birleştirince bu yazı oldu...

*

Herkes “insan” doğuyor aslında...

Sonra ondan bir kavgacı, bir savaşçı, bir canavar yaratan kimi öğretilerdir...

O öğretileri verenlerin savaşçılara gereksinimi vardır çünkü... Ki hegemonyalarını, saltanatlarını, sömürülerini, kendi kirli çıkar düzenlerini sürdürebilsinler...

Ve o öğretilerin sınırlarına kapatıldı insanlar...

Irk, din, mezhep duvarlarını aşıp da asla dışarı çıkamadılar...

Yüreklerine kilit vuruldu...

Dilleri, elleri, beyinleri o öğretilerle bağlandı...

Aşamadılar...

*

Bir anahtar lazım...

Oralardan çıkmalı...

Çok sıradan gibi o üç kelimede gizlidir aslında anahtar...

Söyleyin:

“Önce insan olmalı...”

*

İşte, başımızda bir felaket var...

Irk, din, mezhep kilitleri vurulmuş beyinler, duvarların altında kalmış olanlara el uzatmayı bile tartışmaya açtılar...

Ya da yıkıntının başında ağlayan babaya bir tas sıcak çorba yetiştirmeyi bile başına vurup çirkinleştirebildiler...

Acılar buruklaştı...

Yanmak yarım kaldı...

Ağlamak zorlaştı...

*

Bir anahtar lazım.

Tüm kimliklerin üzerinde, her öğretiden yüce... Dinden, dilden, renkten, ırktan, dilden, mezhepten, her şeyden önce...

Bir anahtar...

Bağırın:

“Önce insan olmalı...”