\n

Şimdi tek gözünüzü kısın...\n

Alt dudağınızı ısırın...\n

Sağ elinizi yumruk yapın...\n

Neye benzediniz bilmiyorum... \n

Ama böylece, 28 Şubat günlerindeki Başbakan ve arkadaşlarının “pozisyonunu” almış oldunuz...\n

*\n

Öyle dedi çünkü: \n

“Yumruğumuzu sıkar, dudağımızı ısırır beklerdik...”\n

*\n

Bunda kin, intikam, nefret var mı?..\n

Yok...\n

Sevgi, hoşgörü, barış var...\n

Dudak ısırılı, yumruk sıkılı çünkü...\n

Belli ki sevecen...\n

(!)\n

*\n

Biz anlıyoruz aslında...\n

30 yıl, 20 yıl, 15 yıl sonra neden darbelerin hesabının şimdi sorulduğunun yanıtını hepimiz çok iyi biliyoruz...\n

Ya da bu insan yakmalarının...\n

Biz “Cadı” olduk çünkü...\n

*\n

Sıkılmış yumruk inip kalkarken, ısırılmış dudak açıkça söyledi zaten:\n

“Bu işi cadı avına çevirmek yanlış” dedikten hemen sonra, cadı avını yapacaklara hedeflerini gösterdi:\n

“Cadı avına çevirmek yanlış ama... Nereye kadar gidiyorsa oraya kadar gitmeli... İş dünyası, medya, sivil toplum, rektörler...”\n

Emir verildi...\n

“Cadılar” belirlendi...\n

Hadi o zaman...\n

Cadı avına...\n

*\n

Nasıl olsa Cumhuriyetin kendini savunma refleksleri çökertildi...\n

Dün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlandı misal; askeri bando stadyumda Can Bonomo’nun şarkısını çaldı...\n

İngilizce...\n

“Gemimi umarım yaparım... Seni uçuracağım... Diyorum ki na na na...”\n

Cumhuriyet şarkısını söylemek, ne yapsın Japon çocuğa düştü:\n

“Dağ başını duman almış...”\n

*\n

Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı değildi sanki...\n

Hüzünlüydü...\n

Endişe, kuşku, korku, tedirginlik vardı...\n

“Cadı avı” dolanıp durdu zihinlerde...\n

Bu bayram da bir bakıma “Cadılar Bayramı’dır” çünkü...