‘Umut’ ablası

Gamze Elibol, 36 yaşında. Henüz 1.5 yaşındayken test yapılmadan vurulan penisilin iğnesi yüzünden yaşamı altüst oldu. Pes etmedi. 1999’da Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Tiyatro Bölümü’nün mülakat sınavlarına giren ancak “beden eksikliği” nedeniyle kabul edilmeyen Elibol, yine pes etmedi.

Umudunu hiç yitirmedi. Bugün Şile’de kurduğu sanat evinde engelli çocukların “Umut Abla”sı. Her zaman pozitif, neşeli ve “iyilik meleği.” Sosyal sorumluluk Sanat evinde hayatlarını değiştirmek için uğraştığı engelli çocukların “Umut Abla” diye seslendikleri Elibol, sosyal medya hesaplarından başlattığı sosyal sorumluluk projeleriyle Türkiye’nin her yerinden engelli çocuklara, sanat evinin gelirleriyle her kış kıyafet yardımında bulunuyor.

Elibol, “Sanat evrensel ise herkes yapabilir, yani beden eksikliği sanat yapmaya engel değil. Ben de bunu kanıtlamaya çalıştım ve başardım” diyor. Gamze Elibol, “Alerjik bünyeye sahibim. Penisilin iğnesinin test yapılmadan uygulanması sonucu engelli kaldım. Bu benim yaşam biçimim çünkü engeli olmam beni değil başkalarını rahatsız ediyor” diyor. Sanat evrensel Elibol, MSÜ Güzel Sanatlar Fakültesi Tiyatro Bölümü’ne bedensel engelli olduğu için kabul edilmediğini anlatarak “Çünkü beden eksikliği denen kavram ve kanun bizi almıyor. Sanat evrensel ise herkes yapabilir, yani beden eksikliği sanat yapmaya engel değil, ben de bunu kanıtlamaya çalıştım ve başardım” diyor. Engelli insanların özgürce sanatın içinde var olabilmesini ve hayallerine kavuşmasını sağlayan sanat evini kurduğunu belirten Elibol, çalışmalarını “2002 yılında bir sanat evi çatısı altında 2 merkez kurdum. Biri Türkiye Engelsizler Kültür ve Sanat Merkezi (TEKSEM) diğeri de Engelsiz Amazonlar. TEKSEM’de kukla, dans ve tiyatro atölyeleri, Engelsiz Amazonlar’da kupa, biblo, ahşap boyama atölyeleri var” diye anlatıyor. Kurduğu sanat evinde 18 yaş ile 60 yaş arası engelli gönüllü ve öğrencilerin bulunduğunu söyleyen Elibol, “Devlet Tiyatroları’nda engelliler için gösteri yapan projeler düzenleyen ilk ekiplerdeniz. Bu harika bir duygu. Bizler hayatımızı renklendirmek için o kadar çok emek harcarken işe yaramak umut verici. Her gösterinin geliri engelli çocukların eğitimine kullanılıyor. Bu yüzden manevi olarak mutluluğumuz büyük” diye konuşuyor.