Bir çello piyano şöleni

Natalia Gutman’ın öğrencisi, Rostropoviç’in çok beğendiği Benyamin de aynı kuşağın dünyada yükselen çellocuları arasındaydı. Ani ölümünü öğrendiğim günün tam 2 yıl önce 2 Aralık olduğunu daha sonra fark ettim. Ne garip raslantı ve ne çabuk unuttuk Benyamin’i!
     Alicia Weilerstein ile Inon Barnatan dinletilerine Debussy’nin son yapıtlarından, Re Minör Viyolonsel ve Piyano Sonatı ile başladılar ve ilk bölümü, Schubert’in ölmeden yaklaşık bir yıl önce ve hayran olduğu Beethoven’ın ölümünün ardından keman ve piyano için yazdığı Op.159 Do Majör Fantezi ile bitirdiler. Viyolonsel ve piyano uyarlamasını kendileri yapmışlar. İkinci bölümde iki Rus besteciyi dinledik. Önce, Şostakoviç’in piyano için yazdığı Op.34 24 Prelüd’den 10’unu Lena Auerbach’ın çello ve piyano uyarlamasıyla seslendirdiler. Dinletinin son yapıtı ise Rahmaninov’un Op.19 Sol Minör Çello Piyano Sonatı’ydı. İzleyicilerin kesilmeyen alkışları üzerine birkaç kez sahneye gelen sanatçılar sonunda akşamı Şostakoviç’in 24 Prelüd’ünden biriyle sonlandırdılar.
     Çelloya 2,5 yaşında aşık olup 4 yaşında kendine gerçek bir çello aldırtan, 13 yaşında Cleveland Orkestrası ile Çaykovski’nin Bir Rokoko İzleği Üzerine Çeşitlemeler’ini çalarak adını duyuran, o günden beri dünyanın her yerinde çalan, ayrıca akrabalarıyla kurdukları Weilerstein Üçlüsü ile de oda müziği yapan Weilerstein 1790 William Forster çellosuyla adeta bütünleşmiş, kendine özgü, dolgun bir ses rengi var. İsrail doğumlu, Amerika’da yaşayan ve tüm dünyada önemli orkestralarla konser veren piyanist Inon Barnatan’la uyumlu bir birliktelik içinde güzel bir dinleti sundular. Ben özellikle Schubert ve Rahmaninov yorumlarından etkilendim. Gerçek anlamda bir müzik şöleniydi.