Savaşta çocuk olmak
1990'lardaki savaşı çocuk olarak yaşamış Bosnalılar o dönemden kişisel eşyalarını kolektif bir sergiye bağışladı. Bütün Bosna-Hersek'i dolaşacak olan serginin amacı insanları savaşın arkasında bıraktığı hasarlar hakkında bilinçlendirmek.
cumhuriyet.com.tr
Her şey Boşnak bir iktisatçının İnternet'te "Çocukluğunuzu savaş altında geçirmiş olmak sizin için ne ifade ediyor?" diye sormasıyla başladı. Başta Saraybosna'da kalıcı bir savaş ve çocuk müzesinin kurulması ve bütün halktan toplanan bu savaş hatıralarının orada sergilenmesi planlanıyordu. Fakat yetkililer arsayı müzenin kurucuları yerine bir spor salonu sahibine vermeyi tercih etti. Bunun üzerine bütün ülkeyi dolaşacak bir sergide karar kılındı.
1982 doğumlu Goran "Kepimdeki delik bana şarapnelle yaralanmamı hatırlatıyor. O gün 6 arkadaşım ölmüştü," dedi.
1990 doğumlu Nihat "Çok yemeğimiz olmazdı, bazen kuşuma ekmeğimin kalan son kırıntılarından verirdim" dedi.
Sırplar babasını esir kampına götürdüğünde Asmira sadece 3 yaşındaydı. Gönderildiği yetimhanede hiç oyuncak yoktu. Bir gün komşusu bu bebeği ona verdiğinde dünyalar onun oldu. Her gün bebeğiyle doktorculuk oynayıp kendini yaralılara yardım ederken hayal eden Asmira, şimdi 27 yaşında genç bir doktor.
1981 doğumlu Sanir "Babam ve benim her gün hayatımızı tehlikeye atmamamız için bizim yerimize ateş yakılacak odun ve su toplayacak robotlar hayal ederdim," dedi.
1984 doğumlu Admir "Hırvatistan'daki mülteci kampından 1994'te döndük ve güneş enerjisiyle çalışan bu radyoyu yanımda getirdim. Elektrik olmayan bir şehirde işe yarayacağını biliyordum," dedi.