Üniversite giriş sınavlarının sonuçlarına şaştınız mı?
2 milyon 260 bin öğrenci sınava girdi.
511 bin öğrenci Temel Yeterlilik Testi’ni geçemedi.
40 bin öğrenci sıfır çekti.
Bu testi geçip de Alan Yeterlilik Testi’ne girenlerin;
Türkçede 24 sorudan 4.73 ortalamasına,
Matematikte 40 sorudan 3.9 ortalamasına,
Fizikte 14 sorudan 0.4 ortalamasına,
Kimyada 13 sorudan 1.1 ortalamasına,
Biyolojide 13 sorudan 1.6 ortalamasına,
Doğru yanıt verebildiği anlaşıldı.
Ben şaşırmadım, siz de şaşırmayın.
Siyasal iktidarın “imam-hatip okulları” dayatmasına, bunca baskıyla toplumun “biat-itaat ümmeti”ne çevrilmesine bakınca şaşılacak bir şey kalmıyor.
DEĞİŞTİREMEDİĞİN ŞEY SENİ DEĞİŞTİRİR.
Sen, siyasal iktidarı değiştiremiyorsun.
Siyasal iktidar seni değiştiriyor.
Sen “eleştirel düşünce” istiyorsun.
İktidar, “kaderci biat kültürünün itaatini” hedefliyor.
Matematik, fen bilimleri dogmaların dışında düşünme istiyor.
İktidar, dogmaları medrese eğitimiyle kalıplaştırıyor.
Siyasal iktidar özgür düşünceye karşı.
Sen, sızlanmakla yetiniyorsun.
Bunların zamanı geçti dostum.
Birbirine sarılıp ağlaşmanın zamanı geçti.
Birbiriyle dertleşmenin zamanı geçti.
Bu yolun sonu hep daha kötüdür.
Bak, 1 dolar beş TL oldu. Bire karşı beş.
Zamlar peş peşe geliyor. Gelecek de.
Ne mi yapacaksın?

***

Bir: Sorumluluk alacaksın. “Ben ne yapıyorum” diye soracaksın. Önce kendine soracaksın.
İki: Senin gibi düşünenlerle buluşacaksın. “Biz ne yapıyoruz” diye soracaksın.
Üç: Birlikte “Biz ne yapmalıyız” diye soracaksınız. Hep birlikte soracaksınız.
Dört: Ne yapmanız gerektiğine karar vereceksiniz. Hedefinizin ne olacağına karar vereceksiniz.
Beş: Hedefiniz, sizi değiştirmeye uğraşan her türden yanlışı değiştirmek olacak.
Altı: Buluşacaksınız. Birleşeceksiniz. Örgütleneceksiniz. Yakın-orta-uzak hedeflerinizi belirleyeceksiniz.
Yedi: İşbirliği içinde görev bölüşümü yaparak çalışmaya başlayacaksınız.
Sekiz: Attığınız her adım bir sonraki adımı kolaylaştıracak.
Dokuz: “Böyle ne yapabiliriz ki” demeyeceksiniz. Her şey böyle yapılır. Her şey böyle yapılmıştır.
On: Kazanmak da kazanamamak da ortak sonuçlarınız olacak. Başarıyı kendinize, başarılmayanı yanınızdakilere mal etmeyeceksiniz.
Bunları yapmak yerine, her zamanki gibi, toplaşıp dertleşip birbirinize iç döküp rahatlamayı sürdürürseniz, bu gidiş böyle sürüp gider.
Çocuklarımızı eleştirmeden önce kendimizi eleştirmeliyiz.
Onlar başaramıyor mu? Biz başaramadık da ondan.
Onlar eleştirel düşünceyi kazanamadılar mı?
Biz özgür düşünmeyi başaramadık da ondan.
Onlar matematikte başarılı değiller mi?
Biz kaderci toplumu özgür topluma çeviremedik de ondan.
Çocuklarımızın başarısız sonuçları,
Onlardan önce bizim utancımız olmalıdır.
Şimdi işbaşına.
BİZ BU KÖTÜ GİDİŞE DUR DEMELİYİZ,
GELECEĞİMİZİ BİZ BELİRLEMELİYİZ.
Şimdi işbaşına...