AKP tiyatroya "ömür biçti"

AKP, Devlet Tiyatroları (DT) ile Şehir Tiyatroları’nın özelleştirilmesine ilişkin raporu kamuoyuyla paylaştı. Raporda, devletin “işveren” konumundan çıkartılarak özel tiyatroları desteklemesi görüşüne yer veriliyor. Rapordaki değerlendirmelerin, tiyatroların özelleştirilmesine ilişkin hazırlanan yasa taslağıyla örtüşmesi de dikkat çekiyor.

AKP’nin tiyatrolara ilişkin hazırladığı raporda öne çıkan değerlendirmelerden bazıları şöyle:

-Tiyatro tartışmalarının içinde “özgürlük kavramı” vardır. Tiyatro sanatında özgürlük, halkı, halkın değerlerini küçük düşürme hakkını içermez. Tiyatronun seyircisi Türkiye halkının tamamıdır.

-Bugün gelinen noktada devlete bağlı kurumlar eliyle sanat etkinliği gerçekleştirmek; ihtiyaçtan fazla sanatçı istihdamı, memur sanatçıların randıman eksikliği, rekabete açık olamamak, bürokratik hantallık, çağdaş sanatsal gelişmeleri takip edememek gibi sebepler dolayısıyla son derece pahalı ve verimsiz bir hal almıştır.

-Dünyanın pek çok gelişmiş ülkesinde sorun, devletin sanat kurumları açmak yerine özel sanat kurumlarını desteklemesi suretiyle çözülmektedir.

-Ülkemizde Kültür ve Turizm Bakanlığı eliyle belli ölçülerde destek sağlanan sinema sektörü ve özel tiyatrolar, aldıkları maddi yardımın çok üstünde sanatsal faaliyetlerin üretilmesine ve topluma sunulmasına vesile olmaktadır. Örneğin; DT Genel Müdürlüğü’nün 2011 yılı bütçesi yaklaşık 140 milyon liradır ve 2011 yılı itibarıyla sahneleme sayısı yaklaşık 5800’dür. Aynı yıl itibarıyla devlet tarafından 162 özel tiyatroya 3.5 milyon lira destek verilmiştir. Destek alan bir özel tiyatronun sezon boyunca 25 temsil vermesi gerektiğinden yaklaşık 4000 temsile destek verilmiş olunmaktadır.

-Özel tiyatroların temsillerinin yarısının yapılmadığı, yarısının da istenen kalitede olmadığı farz edilse dahi, geriye kalan 1000 temsil için devletin kasasından 3.5 milyon lira çıktığı sonucuyla karşılaşılır. Diğer taraftan 5000 temsil için DT’ye 140 milyon lira harcanmaktadır.

-Devlet bünyesindeki sanat kurumlarıyla millet arasındaki kültürel ve sanatsal bağ son derece zayıftır.

-Devlete bağlı sanat kurumları ömrünü tamamladığını açıkça göstermektedir. Devletin sanatın işvereni konumundan bir an önce çıkması gerekir.